نقد با رویکرد روان شناختی قتل جعفر برمکی بر مبنای روایت بیهقی با تاکید بر آرای فروید و آدلر

کتابی که امروزه در میان ما به نام تاریخ بیهقی معروف است یک قسمت از کتاب بسیار بزرگیست که آن را به نام های مختلف خوانده اند، حاج خلیفه در کشف الظنون آن را به نام "جامع التواریخ ابوالفضل بیهقی" ثبت کرده و جای دیگری جامع فی تاریخ ابوالفضل بیهقی، نام برده است. «ابوالحسن بیهقی در تاریخ بیهقی یک جا آن را، تاریخ آل محمود و جای دیگر تاریخ ناصری نام نهاده است. مولف روضه الصفا آن را، تاریخ آل سبکتگین، خوانده است. ظاهرا مجموع مجلات سی گانه این کتاب به اسم جامع التواریخ یا تاریخ آل سبکتگین خوانده می شده و هر یک از قسمت های آن نیز نامی داشته است» (نفیسی، ۱۳۵۲: ۵). «این کتاب ارزشمند به هر نامی که خوانده شود آیینه روشن عصر غزنوی است که نویسند آن با باریک بینی و ژرف نگدی بیشتر جلوه ای زندگی اجتماصی را با خامه توانای خود بر دفتر ایام نقش بسته است» (بیهقی، ۱۳۷۱: ۲۳) که با روش های علمی جدید روانشناسی منطبق و قابل بررسی است (محمدی و مشفقی، ۱۳۹۷: ۲۲). «تاریخ بیهقی، نه تنها یکی از مهمترین اسناد در یکی از مهمترین ادوار تاریخ ایران بعد از اسلام است بلکه این اثر در واقع حتی یک دوره معین در دوران تسلط امپراطوری غزنوی، آیینه تمام نمای جامعه فئودالی پس از اسلام است. بنابراین، این یک پژوهش همه جانبه ای است که در عین اختصار و فشرده بودن آن، همه جوانب زندگی از جمله: معماری، شهرسازی، روان شناسی، زبان و گنجینه واژه ها و اصطلاحات، ضرب المثل ها، پوشاک، خورد و خوراک، نامگذاری فرزندان و... را در بر می گیرد (طبری، ۱۳۸۰: ۱۱-۱۲).