افزایش حلالیت نانوتیوبها ازطریق اتصالات کووالانسی موثربا استفاده ازروشهای نوین

یکی ازمهمترین چالشهای پیشرو برای استفاده ازنانوتیوبها پراکنده سازی و افزایش حلالیت آنها درموادمختلف است بطور کلی روشهای عامل دار کردن نانوتیوبها و افزایش حلالیت آنها مبتنی بربرقراری پیوند کووالانسی بین گروه عاملی و کربن موجود درساختارنانولوله ها و یا ایجادیک پیوند غیرکوالانسی است این روش بصورت عامل سازی مستقیم و یا غیرمستقیم با استفاده ازگروه های کربوکسیلی انجام میشود دراین تحقیق فرایند ساخت و خواص نانورنگهای حاصل ازبرقراری پیوند کوالانسی بین نانوتیوبها و رنگ انتراکینون دیسپرس رد60 مورد بررسی قرارمیگیرد ابتدا نانولوله های کربنی توسط تیونیل کلراید و4-امینوفنول عامل دار شده و سپس بانمکهای دیازونیم که ازانتراکینون مشتق شده اند کوپلاژ میگردنددرمرحله اخر محصولات با نگر فوق واردواکنش می گردند تا نانورنگ ها ایجاد شوند برای تمامی محصولات بدست امده درهرمرحله ازمون حلالیت دردی متیل سولفوکساید انجام گردیده است که نتایج حاصل ازآن بیانگر افزایش قابل توجه پراکندگی نانولوله ها درحلال مورد استفاده میباشد بررسی نتایج حاصل ازطیف های H NMR رامان ، TGA FT-IR UV-Vis و تصاویر میکروسکوپ الکترونی نشان میدهد که ضمن پراکنده سازی موفق نانولوله ها مولکولهای رنگ به شکل خوشه به نانولوله های کربنی متصل شده اند و توانسته اند قدرت حلالیت آنها را افزایش دهند

Keywords:

نانولوله کربنی , رنگ آنتراکینون , عامل سازی نانولوله ها , نانورنگ , پراکنده سازی