حسین معتمدی - استادیار، گروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه شهید چمران اهواز
نسیم مایلی فریدن - کارشناس ارشد، میکروبیولوژی، دانشکده علوم، دانشگاه شهید چمران اهواز
فریبا حیدری زاده - استادیار، گروه شیمی، دانشکده علوم، دانشگاه شهید چمران اهواز

پلیهیدروکسی بوتیراتها پلیمرهایی زیستی با خاصیت تخریب پذیری زیستی و سازگاری زیستی میباشند وبه عنوان جایگزینهایی مناسب برای پلاستیکهای پتروشیمیایی معرفی شدهاند. این پلیمرها به صورت گرانول-های درون سلولی در شرایط نامطلوب غذایی به عنوان منبع کربن و انرژی در سلول ذخیره میشوند. مشکل اساسی که با تولید صنعتی این بیوپلیمرها همراه است، هزینه بالای منبع کربن برای تولید پلیمر میباشد. هدفاز این مطالعه جداسازی باکتریهای مولد پلیهیدروکسی بوتیرات از پساب پتروشیمی بندرامام و استفاده از این پساب به عنوان محیط اصلی تولید پلیمر به منظور کاهش هزینه تولید میباشد در این مطالعه باکتریهایتولید کننده پلیمر از پساب پتروشیمی بندر امام جداسازی شدند. پلیمر از سلولهای لیوفیلیزه شده باکتری کشت داده شده در پساب بیهنه سازی شده استخراج و بر روی آنها آنالیزهایNMR,FTIR انجام شد نتیجه این تحقیق نشان میدهد که استفاده از جدایههای بومی ساکن زیستگاههایی با محتوای کربن بالا، گزینه مناسب جهت تولید پلیمرهای زیست تخریب پذیر میباشند. این رهیافت میتواند در تبدیل پسماندها که گاهی آلودگیهای زیست محیطی را نیز موجب میشوند، به ترکیباتی با ارزش افزوده مؤثر باشد

پلی هیدروکسی بوتیرات- باکتری- پساب پتروشیمی- بیوپلاستیک