بررسی اثربخشی بازی درمانی گروهی در کودکان تک والد دوری گزین بر بهبود مهارت کلامی نوآموزان پیش دبستانی (۶ ساله)

هدف از تحقیق حاضر، بررسی اثربخشی بازی درمانی گروهی در کودکان تک والد دوری گزین بر بهبود مهارت کلامی نوآموزان پیش دبستانی (۶ ساله) بود. روش پژوهش از نوع آزمایشی بود. پژوهش حاضر جزء دسته پژوهش های کاربردی و انواع نیمه آزمایشی، دارای طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه و انتساب تصادفی است. جامعه مورد پژوهش شامل کلیه کودکان پیش دبستانی (۶ ساله) تک والد دوری گزین که در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ در مدارس ابتدایی شادگان مشغول به تحصیل بوده اند. از میان جامعه مورد مطالعه، ۲۰ دانش آموز به شیوه غربال گری انتخاب شد که در ۲ گروه بازی درمانی گروهی و کنترل به طور تصادفی قرار گرفت. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامه مهارت های کلامی بارتون (۱۹۹۰) و مداخله بازی درمانی شناختی- رفتاری محمداسماعیل (۱۴۰۰) بود. تجزیه و تحلیل داده ها در پژوهش حاضر با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه ۲۶ و روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره MANCOVA بود. نتایج نشان داد بازی درمانی گروهی در کودکان تک والد دوری گزین بر بهبود مهارت کلامی نوآموزان پیش دبستانی (۶ ساله) تاثیر دارد. بنابراین می-توان از این رویکرد برای حمایت از مهارت های ارتباطی کودکان ۶ ساله استفاده کرد.

Keywords:

مهارت کلامی , بازی درمانی گروهی , کودک تک والد دوری گزین.