مروری بر حذف فلزات سنگین توسط نانوکامپوزیت های پلیمرهای هادی

آلودگی آب یک مسئله زیست محیطی جهانی است که در سال های اخیر به واسطه فعالیت هایی مانند بهره برداری ازمعادن، صنعتی شدن و شهرنشینی، افزایش یافته است. فلزات سنگین در این میان رتبه نخست آلاینده ها را به خوداختصاص داده اند. برای حذف فلزات سنگین و جلوگیری از ورود آن ها به محیط زیست، روش های مختلفی به کار رفته شده است. در این مقاله مروری بر فرایند جذب سطحی است که این فرایند به عنوان یک تکنیک مؤثر و اقتصادی توسطکامپوزیت و نانوکامپوزیت های پلیمرهای هادی به عنوان جاذبی کارآمد در حذف آلودگی های فلزی در محلول های آبی بهکار رفته است. به این منظور اثر پارامترهایی چون pH ، زمان اختلاط و غلظت یون فلزی در سیستم ناپیوسته موردبررسی قرار می گیرد. بر طبق نتایج گزارش شده در تحقیقات صورت گرفته، در دماهای بالاتر سرعت جذب افزایش می یابداما ظرفیت جذب کمتری به دست می آید. با توجه به نتایج به دست آمده در شرایط بهینه جداسازی، غلظت یون فلزی درآب 011 میلی گرم برلیتر، 4 pH< و زمان تماس کمتر از 01 دقیقه است. از تطابق داده ها با خطوط هم دماهای لانگمویر، فرندلیچ و تمکین و معادلات سینتیک نشان می دهد که از میان معادلات ذکر شده، معادله لانگمویر و معادله شبه درجه دوم تطابق بهتری با داده ها نشان دادند، بنابراین مدل های مناسب تری برای جذب آلودگی های فلزی توسط پلیمرهای هادی هستند.

Keywords:

جذب سطحی , پلیمرهای هادی , فلزات سنگین , ایزوترم جذب , سینتیک جذب