بهبود شاخص های فیزیولوژیکی رشد و عملکرد ریشه چغندرقند از طریق هیدروپرایمینگ بذر و محلول پاشی اسید هیومیک در شرایط تاخیر کاشت

اهداف: پژوهش حاضر با هدف بررسی برهمکنش تاریخ کاشت، هیدروپرایمینگ بذر و محلول پاشی اسید هیومیک بر شاخص های رشد و عملکرد چغندرقند انجام گردید.مواد و روش ها: این پژوهش در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار به صورت اسپلیت پلات فاکتوریل اجرا شد. عامل اصلی چهار تاریخ کشت ۵ و ۱۹ فروردین، ۲ و ۱۶ اردیبهشت ۱۴۰۰ و عوامل هیدروپرایمینگ (پرایم شده و پرایم نشده) و محلول پاشی اسید هیومیک (اسپری آب و محلول پاشی ۶ در هزار) بصورت فاکتوریل در کرت‎های فرعی قرار داده شدند.یافته ها: تاثیر تاریخ کاشت، هیدروپرایمینگ و محلول پاشی اسید هیومیک بر شاخص های رشد و عملکرد چغندرقند مثبت و معنی دار بود. تاریخ کاشت بیشترین تاثیر را داشت و بیشترین بیشینههای شاخص سطح برگ و سرعت رشد محصول، سرعت جذب خالص، سرعت رشد نسبی و عملکرد ریشه مربوط به تاریخ کاشت پنجم فروردین بود و کمترین آنها در تاریخ کاشت شانزدهم اردیبهشت بدست آمد. در تاریخ کشت آخر، هیدروپرایمینگ به تنهایی به‎ترتیب سبب افزایش ۵/۱۷ و ۴/۲۴ درصدی سرعت رشد نسبی و عملکرد غده نسبت به تیمار اسپری آب بدون هیدروپرایمینگ گردید. نتایج: اگر هر دو تیمار هیدروپرایمینگ و محلول پاشی اسید هیومیک همراه با هم انجام شود، سبب افزایش رشد بوته و بهبود شاخص های رشد و عملکرد غده می شود. در صورت تاخیر ۶ هفته ای کاشت (کشت ۱۶ اردیبهشت) کاربرد جداگانه هیدروپرایمینگ بر محلول پاشی اسید هیومیک ارجحیت دارد و مصرف همراه با هم آنها می تواند عوارض تاخیر کاشت دو هفته ای را کامل جبران کند.

Keywords:

: total dry matter , Leaf Area Index , Crop Growth Rate , Net assimilation rate , Relative growth rate , Root Yield