تاثیر ازدحام بر مشارکت بانوان در فعالیت های ورزشی با نقش میانجی ریسک ادراک شده

مقدمه: هدف این پژوهش بررسی تاثیر ازدحام بر مشارکت بانوان شهر ساری در فعالیت های ورزشی با نقش میانجی ریسک ادراک شده بود.روش شناسی: این پژوهش به لحاظ هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی و از نوع پیمایشی بود و به لحاظ زمانی مقطعی می باشد. جامعه آماری کلیه بانوان شرکت کننده در فعالیت های ورزشی شهر ساری در سال ۱۴۰۰ بودند که به روش در دسترس تعداد ۲۰۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار تحقیق ۳ پرسشنامه استاندارد مشارکت در ورزش شارکلی (۱۹۹۹)، ازدحام درک شده کیم و کانگ (۲۰۲۱) و ریسک ادراک شده هانگ و چو (۲۰۱۴) بود. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه ها توسط صاحب نظران، روایی سازه نیز با استفاده از معیارهای روایی همگرا و واگرا تایید شد. پایایی پرسشنامه-ها نیز با شاخص های آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی مورد تایید قرار گرفته شد. از مدلسازی معادلات ساختاری واریانس محور جهت بررسی فرضیه های تحقیق استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که ازدحام ادراک شده بطور مستقیم و منفی بر مشارکت تاثیر می گذارد. ازدحام ادراک شده بطور مستقیم و مثبت بر ریسک ادراک شده تاثیر می گذارد. ریسک ادراک شده بطور مستقیم و منفی بر مشارکت تاثیر می گذارد. همچنین ریسک ادراک شده توانسته است بین ازدحام ادراک شده و مشارکت بانوان نقش میانجی داشته باشد. بحث: می توان اظهار کرد که ازدحام و ریسک ادراک شده ممکن است بسته به خصوصیات افراد متفاوت باشد؛ بنابراین، باید رویکردهای متفاوتی برای حل آن اتخاذ کرد. اتخاذ روش های مدیریت سبک زندگی سالم بر اساس سبک زندگی فردی و استانداردهای مراقبت های بهداشتی ضروری است.

Keywords:

Leisure time , risk perception , Women , distance , sports activity