بررسی جداسازی زوج گاز co2/CH4 توسط مایع یونی h[mim]2[Tf2N]2 تثبیت شده بر روی غشای متخلخل آلومینا

غشاهای مایعات یونی تثبیت شده از طریق اشباع نمودن حفره های یک پایه غشایی متخلخل ، به وسیله مایعات یونی بوجود می آیند. در این پروژه مقادیر تراوش پذیری گازهای دی اکسیدکربن و متان و هم چنین مقادیر گزینش پذیری این دو گاز نسبت به هم توسط مایعات یونی تثبیت شده در سطح غشای متخلخل آلومینا اندازه گیری شده است. مایع یونی سنتزی 1و 6 دی (3 متیل ایمیدازولیوم) هگزان بیس (تری فلورومتیل سولفونیل) ایمید در این تحقیق مورداستفاده قرار گرفته است. آزمایش ها در بازه دمایی 27 تا 45 درجه سانتیگراد و در بازه فشاری 11 تا 41 کیلوپاسکال انجام شده اند و تأثیر فشار و دمای عملیاتی بر روی مقادیر تراوش پذیری گازها و گزینش پذیری آن ها نسبت به هم مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج به دست آمده نشان می دهد که مقادیر تراوش پذیری گازها با افزایش دما افزایش می یابد. از سوی دیگر تغییرات فشار جزیی از 11 تا 41 کیلوپاسکال تأثیری بر روی مقادیر تراوش پذیری گازها ندارد. از آنجاییکه مایع یونی مورد بررسی دارای پایه کاتیونی و آنیونی مشابهی با مایع یونی [hmim][Tf2N] است، نتایج حاصله ازاین تحقیق با نتایج به دست آمده از پژوهش قبلی این گروه تحقیقاتی مقایسه شده اند. به دلیل بیشتر بودن ویسکوزیته مایع یونی سنتزی نسبت به [hmim][Tf2N] مقادیر تراوش پذیری گازهای دی اکسیدکربن و متان و همچنین گزینش - پذیری این دو گاز نسبت به هم از مقادیر مربوط به [hmim][Tf2N] کمتر می باشند. در پایان با در اختیار داشتن مقادیرتراوش پذیری گاز دی اکسیدکربن مربوط به مایع یونی مورد بررسی و همچنین دو مایع یونی بررسی شده در تحقیقات قبلی این گروه تحقیقاتی ([hmim][Tf2N] و [bmim][PF6]) ، رابطه ای جهت پیش بینی مقادیر تراوش پذیری بر حسب ویسکوزیته مایعات یونی ارایه شده است.