ساره بهزادی پور
محمدیاسین سیفی - دانشجوی کارشناسی ارشد روان شناسی عمومی)

سوءاستفاده جنسی یکی از مسائل فراگیر در بین افراد عقب مانده ذهنی است(بیل و واردن، 2002 ) و؛ شیوع آن در این افراد از آنچه برای جمعیت عمومی تخمین زده می شود، بسیار بالاتر است(بیکر، 1995هیمز، 1996 ؛لودلو، 1991 ). این افراد در زمانهای مختلف و با فراوانی بسیار زیاد، توسط افراد مختلف مورد سواستفاده قرار می گیرند. عوامل خطرزایی که آسیب پذیری این افراد را در برابر سوءاستفاده بالا می بردعبارتند از: فقدان دانش جنسی، فقدان آموزشهای جنسی، وابستگی فیزیکی و عاطفی به بزرگسالان در طول زندگی، مهارتهای کلامی و اجتماعی معیوب و فقدان دانشدرباره مهارتهای پیشگیرانه در برابر سوءاستفادهجنسی. از سویی دیگر مدل جامعه شناختی معتقد است واکنشهای فرهنگی، اجتماعی و خانوادگی به مسأله .( عقب ماندگی ذهنی، نیز خطر سوء استفاده را افزایش میدهد(براون و همکاران، 1995در بین عوامل خطرزای ذکر شده، فقدان دانش جنسی یکی از عللی است که علیرغم اهمیت فراوانش، بیش از همه مورد غفلت واقع شده است. مطالعات نشان می دهند که دانش جنسی افراد عقب ماندهی ذهنی ازافراد عادی کمتر است. از عوامل مهم دیگر بیتوجهی به برنامه های پیشگیری از سوءاستفاده جنسی است. این نوشتار سعی کرده است تا مروری اجمالی بر روشهای پیشگیری از سوء استفادهی جنسی در عقب ماندگان ذهنی داشته باشد.

پیشگیری، سوء استفادهی جنسی، عقب ماندگی ذهنی