بررسی اثر افزودنی بیتوسول بر حساسیت رطوبتی و مقاومت شکست مخلوطآسفالتی

حساسیت رطوبتی و مقاومت ترک خوردگی روسازی آسفالتی ساخته شده با افزودنی سولفور دو تا از خرابی های مهم این نوعمخلوطهای آسفالتی بوده که باید درنظر گرفته شوند. اخیرا، محققین در تلاش برای بهبود عملکرد مکانیکی مخلوط های سولفوریاز طریق اصلاح روش ساخت مخلوط آسفالتی، اصلاح تکنولوژی ساخت سولفور، و اعمال کاندیشن آزمایشگاهی بوده اند. در اینکار آزمایشگاهی تلاش شد خواص مکانیکی مخلوط آسفالتی ساخته شده با نوعی ماده سولفوری بنام بیتوسول بررسی شود.برای این هدف، یک برنامه آزمایشگاهی تعریف شد که در آن ۳۰ % از قیر با درجه عملکردی PG۷۰-۱۰ با بیتوسول جایگزینشد. در ابتدا، حساسیت رطوبتی مخلوط آسفالتی تقویت شده با بیتوسول در مقایسه با نمونه بدون افزودنی مورد سنجش واقعشد. پس از اطمینان از بهبود حساسیت رطوبتی مخلوط آسفالتی تقویت شده با بیتوسول، آزمون خمش سه نقطه ای تحت مودترکیبی I/II و در دماهای ۱۲ - و ۲۴ + درجه سانتیگراد بر روی نمونه های طراحی شده انجام شد. دو کاندیشن طولانی مدت،یعنی یک چرخه freez-thaw cycle (FTC) و فرآیند پیرشدگی بر مخلوط آسفالتی تقویت شده با بیتوسول به طور جداگانهاعمال شده، و نتایج با عملکرد کوتاه مدت مقایسه شد. یافته های آزمایشگاهی نشان دادند تکنولوژی ساخت بکار رفته در اینتحقیق شامل نحوه طراحی و ساخت نمونه ها، نوع قیر مصرفی، و نوع افزودنی سولفور استفاده شده (بیتوسول)، سبب کاهش%۲ حساسیت رطوبتی در مقایسه با نمونه پایه شد. نتایج مقاومت شکست نشان داد که اعمال صفر و یک چرخه FTC سببکاهش شاخص های شکست مخلوط تقویت شده با بیتوسول در دمای ۱۲ - و ۲۴ + درجه سانتیگراد شد. در نهایت، نتایج نشانداد که اعمال پیرشدگی بر مخلوط های بیتوسول سبب بهبود مقاومت شکست شد؛ بنابراین، اعمال پیر شدگی یک گزینه مناسببرای بهبود شاخص های شکست مخلوط های تقویت شده با بیتوسول گزارش شد

Keywords:

مخلوط آسفالتی سولفوری , بیتوسول , مقاومت شکست , حساسیت رطوبتی , ترک خوردگی