وحید شکری - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی مکانیک،دانشگاه صنعتی امیرکبیر
مهدی احمدی - دانشیار دانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه صنعتی امیرکبیر
رسول محرمی - استادیار دانشکده مهندسی مکانیک،دانشگاه زنجان
مرتضی یزدی زاده - کارشناسی ارشد مهندسی مکانیک، شرکت توگا (مپنا)

اغلب در مراحل نهایی ساخت قطعات و مجموعه ها مواردی از قبیل پدیدار شدن عیوب داخلی حین عملیات ماشین کاری نهایی یا ایجاد عیب در اثر خطای اپراتور حین ماشین کاری و .... پیش می آید که نیاز به تعمیر قطعه با روش های جوشکاری را ضروری می سازد. تحت این شرایط با توجه به سطح پرداخت شده قطعه، بعضا امکان انجام عملیات حرارتی پس از جوشکاری وجود نداشته و قطعه باید بدون عملیات حرارتی جهت بهبود خواص مکانیکی و ساختاری، تعمیر شده و جهت سرویس دهی ارسال گردد. این امر می تواند عواقب وخیمی در بر داشته و ضمن کاهش عمر خستگی، خوردگی و عمر قطعه، به شکست زود هنگام قطعه منجر گردد. این شرایط در صنایع نیروگاهی که در آن از مواد خاصی استفاده می شود می تواند به مراتب شدیدتر باشد. تمپربید یک روش جوشکاری چند پاسه است که هر پاس جوش نقش عملیات حرارتی را برای پاس های قبلی بازی می کند و ساختار و دانه بندی آن ها را بهبود می بخشد. براساس مطالعات اولیه روش تمپربید می تواند با کنترل تاریخچه ی دمایی منطقه ی جوش اثرات مفیدی بر خواص مکانیکی و متالورژیکی داشته باشد. اجرای دقیق فرایند فوق نیاز به طراحی دقیق پارامترهای جوش، کنترل و نظارت دقیق بر اجرای آن دارد. در این مقاله به بررسی فرایند تمپربید و پارامترهای موثر بر آن پرداخته و سپس، اثر این پارامترها بر منطقه تحت تاثیر حرارت جوش مورد توجه قرار گرفته است.

جوشکاری تعمیری، تمپربید، ساختار M-A