بررسی تاثیر رهبری بر انعطاف پذیری استراتژیک و عملکرد باتوجه به نقش میانجی مدیریت استعداد: مورد مطالعه شهرداری ارومیه

محیط تجاری متلاطم و رقابتی منجر به توسعه و تجدید قابلیت های شرکت ها برای دستیابی به عملکرد پایدار شده است. به این ترتیب، انعطاف پذیری استراتژیک و رهبری، قابلیت های سازمانی هستند که می توانند شرکت ها را قادر به بهینه سازی کامل منابع کلیدی خود از جمله منابع انسانی خود برای دستیابی به عملکرد پایدار کنند. این مطالعه پیشنهاد می کند که مدیریت استعداد باید در چارچوب قابلیت های استراتژیک شرکت درک شود. همچنین، رابطه رهبری و مدیریت استعداد را آشکار می کند. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت توصیفی- پیمایشی و از نوع مطالعات کمی می باشد. نمونه آماری این تحقیق را ۳۱۰ نفر از کارکنان شهرداری ارومیه تشکیل می دهند. سوالات پرسشنامه پژوهش حاضر طبق مقیاس پنج گزینه ای لیکرت و با بهره گیری از پرسشنامه استاندارد تدوین شد و روایی آن توسط اساتید متخصص و پایایی آن با استفاده ازضریب آلفای کرونباخ بررسی و مورد تایید قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS و برای ارائه مدل مناسب از روش مدل یابی معادلات ساختاری و از نرم افزار PLS۳ استفاده گردید. جهت سنجش روایی پرسشنامه از روایی صوری با استفاده از نظر خبرگان و نیز روایی همگرا، واگرا و جهت سنجش پایایی از آلفای کرونباخ و پایایی مرکب و ضریب پایایی و بارهای عاملی استفاده شده است. نتایجی که با تحلیل داده ها بدست آمد نشان داد که رهبری در سازمان، بر متغیرهای عملکرد، انعطاف پذیری استراتژیک و مدیریت استعداد تاثیر معناداری دارد. همچنین نتایج حاکی از این است که مدیریت استعداد، تاثیر معناداری بر عملکرد و انعطاف پذیری استراتژیک دارد؛ در نهایت نتایج مربوط به آزمون میانجی نشان می دهد که رابطه بین رهبری و عملکرد و همچنین رابطه بین رهبری و انعطاف پذیری استراتژیک به واسطه ی مدیریت استعداد میانجیگری می شود.

Keywords:

رهبری , انعطاف پذیری استراتژیک , عملکرد , مدیریت استعداد