بررسی رابطه کیفیت زندگی کاری بر کاهش سکوت سازمانی کارکنان مورد مطالعه کارکنان دانشگاه اصفهان

هدف این پژوهش بررسی رابطه بین کیفیت زندگی کاری و سکوت سازمانی کارکنان در دانشگاه اصفهان بود. روش پژوهش، توصیفی و از نوع پیمایشی است. جامعه آماری 830 نفر از کارکنان دانشگاه بوده که از این تعداد 130 نفر به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای متناسب با جامعه آماری، به عنوان نمونه انتخاب شدند. به منظور تحلیل استنباطی داده های به دست آمده از روشهای آماری ضریب همبستگی و ضریب رگرسیون استفاده شد. با آزمون نتایج با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون به رابطه معنادار دو شاخص اصلی پرداخته شد که 0/85 بدست آمد و بیانگر همبستگی مثبت و م عناداری بین کیفیت زندگی کاری کارکنان و سکوت سازمانی کارکنان است. همچنین مقادیر ضریب همبستگی پیرسون برای تعیین رابطه معنادار بین کیفیت زندگی کاری کارکنان و هر یک از مؤلفه ها یش با سکوت سازمانی کارکنان محاسبه شد، مثبت بودن این مقادیر نشان داد این روابط مستقیم است و همبستگی مثبت و معناداری بین سکوت سازمانی کارکنان و هر یک از این مؤلفه ها وجود دارد. بنابر نتایج حاصله با استفاده از ضریب رگرسیون، مؤلفه های مشارکت، پیشرفت شغلی، حل و فصل مشکلات، ارتباطات، میل و انگیزش به کار، امنیت شغلی، حقوق و دستمزد می توانند سکوت سازمانی کارکنان را تحت تأثیر قرار دهند.

Keywords:

کیفیت زندگی کاری کارکنان , سکوت سازمانی , آوای سازمان