سیمای نور، بررسی نقش نور در معماری نمونه موردی مسجد امام اصفهان

مساجد دوره صفویه به عنوان نمادهای برجستهای از هنر و معماری اسالمی ایرانی، نشاندهندهی تحوالت فرهنگی و مذهبی این دوره هستند. یکی از مهمترین ویژگیهای این مساجد، استفاده هوشمندانه از نور در طراحی فضاهای داخلی و خارجی است. مقاله حاضر به تحلیل جایگاه نور در مسجد امام اصفهان به عنوان یکی از نمونههای بارز معماری صفویه میپردازد. در این پژوهش، با تاکید بر نقش نور در ایجاد فضایی معنوی و روحانی، به بررسی نحوه ورود نور طبیعی به داخل مسجد، تاثیر آن بر تزئینات و رنگها، و ارتباط آن با احساسات زائران خواهیم پرداخت. استفاده از پنجرههای مشبک، گنبدهای بلند و حیاطهای وسیع، همگی به گونهای طراحی شدهاند که نور را به نحو احسن در فضا توزیع کنند و تجربهای بینظیر از زیبایی و آرامش را برای بازدیدکنندگان فراهم آورند. نتایج این تحقیق نشان میدهد که نور نه تنها به عنوان یک عنصر زیباییشناختی، بلکه به عنوان ابزاری معنوی در ایجاد ارتباط عمیقتر با خداوند و فضایی مناسب برای عبادت عمل میکند. بدین ترتیب، مسجد امام اصفهان به عنوان نمونهای برجسته از ترکیب نور و معماری، نمایانگر فلسفه عمیق پشت طراحی فضاهای مذهبی در دوره صفویه است.

Keywords:

نور , معماری , روشنایی , فضا