نقش تغییر کاربری خانه های تاریخی در افزایش اجتماع پذیری آن ها

هر اثر تاریخی نشانگر هویت و فرهنگ آن جامعه است و جایگاه ویژه ای در بافت شهرها دارند. این بناها با گذشت زمان و بی استفاده ماندن، دچار فرسودگی و فراموشی می شوند و برای حفاظت از آن ها ، فرایند باززنده سازی و تخصیص کاربری تازه ای که همخوان با نیازهای روز جامعه باشد بهترین راهکاراست. اما نکته اساسی که باید معمار حتما در طرح ارائه شده خود رعایت کند این است که هم ارزش و اصالت نهفته در خود بنا حفظ شود و هم ارزش کاربری تازه ای که در نظر گرفته شده است و همچنین باز طراحی بناها مختص خود بنا و متناسب با روح اثر تاریخی آن باشد. هدف از این پژوهش به روش توصیفی- تحلیلی با مطالعات کتابخانه ای و مقالات اینترنتی بوده و از آنجا که به راهبردهایی جهت تغییر کاربری و طراحی داخلی خانه های تاریخی منتهی می گردد، به لحاظ هدف کاربردی می باشد. در این پژوهش به تغییر کاربری بناهای تاریخی و پیامدهای اینکارکه به چه صورتی موجب افزایش تعاملات اجتماعی میشود پرداخته شده است و نتایج حاکی از آن است که با ایجاد فعالیت های مختلف و تنوع عملکردی در این بناها، روح تازه ای به فضای داخلی کالبد قدیمی بنا داده شده و تعداد افراد بیشتری را ترغیب به مراجعه به این فضاها کرده و سبب پویایی و سرزندگی در بافت تاریخی می گردد. در پیرو آن تعاملات مابین افراد حاضر در این مکان ها افزایش یافته و از طرف دیگر هم باعث آشناییت بیشتر بازدیدکنندگان با خانه های تاریخی ارزشمند فراموش شده می شود.

Keywords:

بناهای تاریخی , تغییر کاربری , طراحی داخلی , تعاملات اجتماعی