ارزیابی کیفیت واحد های مسکونی بر اساس شاخص های پایداری،نمونه موردی: محله چیذر تهران

دگرگونی در ابعاداجتماعی،اقتصادی وکالبدی شهرهای ایران که ناشی از ورود مدرنیسم بود، اثرات منفی زیادی را بر کارایی شهرها در سطوح مختلف محلات، مسکن و غیره به وجود آورد. از طرفی دیگر با استفاده از نظریات جدید همچون توسعه پایدار می توان به احیای مجدد و ارتقای کیفیت محیط در سطوح مختلف پرداخت. بدیهی است که نخستین گام برای دستیابی به این هدف، ارزیابی کیفیت وضع موجود و میزان پایداری می باشد.براین اساس تحقیق حاضر در پی آن است تا با رویکردی کمی و کیفی و با روشی تحلیلی بر اساس مطالعات میدانی و مطالعات کتابخانه ای، کیفیت محیط در سطح واحدهای مسکونی محله چیذر را با تکیه بر شاخص های پایداری و با بهره گیری از روش نمونه گیری تصادفی منظم ارزیابی نماید.برای ارزیابی از تکنیک رضایت – اهمیت استفاده شده است. نتایج حاکی از پایداری متوسط واحدهای مسکونی این محله می باشد.

Keywords:

کیفیت محیط , توسعه پایدار , مسکن پایدار