مقایسه اثربخشی طرحواره درمانی و زوج درمانی هیجان مدار بر کیفیت تعاملات بین فردی زوجین متقاضی طلاق

هدف تحقیق حاضر مقایسه اثربخشی طرحواره درمانی و زوج درمانی هیجان مدار بر کیفیت تعاملات بین فردی زوجین متقاضی طلاق است . پژوهش حاضر نیمه تجربی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل است . جامعه آماری شامل زوجین در آستانه ی طلاق مراجعه کننده به مراکز مشاورهی شهر اصفهان بودند. از میان زوجین در آستانه ی طلاق، ۴۵ نفر به شیوه تصادفی ساده انتخاب شده و در ۲ گروه ( ۱۵ نفره هرکدام) آزمایش و یک گروه کنترل به صورت تصادف ی جایگزین شدند .روش گردآوری اطلاعات در این تحقیق به صورت میدانی و کتابخانه ای است . ابزارهای گردآوری داده ها، پرسشنامه کیفیت روابط پیرس و همکاران (۱۹۹۱)؛ پروتکل طرحواره درمانی (۱۰ جلسه ) و پروتکل زوج درمانی هیجان مدار(۸ جلسه ) بودند. جهت تجزیه و تحلیل آماری داده ها و بررسی فرضیه تحقیق از طریق نرم افزار آماری Spss۲۶ از آزمون تحلیل کواریانس چند متغیره استفاده گردید . نتایج حاصل از آزمون فرضیه تحقیق نشان داد که رویکردهای اسکیماتراپی ( طرحواره درمانی ) و )EFTزوج درمانی هیجان مدار ) هر دو بر بهبود کیفیت تعاملات بین فردی زوجین نسبت به یکدیگر اثر گذارند ولی رویکرد طرحواره درمانی از رویکرد زوج درمانی هیجان مدار بربهبود تعاملات بیشتر اثر گذارتر است .

Keywords:

طرحواره درمانی , زوج درمانی هیجان مدار , تعاملات بین فردی , طلاق