اثربخشی آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کیفیت زندگی مادران کودکان دارای اختلال طیف اتیسم

طیف اختلالات اتیسم تاثیرات شدید بر زندگ ی خانوادگی می گذارد که از جمله آنها سطوح بالای اضطراب، استرس، انزوا و بلاتکلیفی در اعضا ی خانواده کودک مبتلا به اتیسم و به طور کلی سطوح پایین کیفیت زندگی آنان می باشد. در این راستا، پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد بر ک یفیت زندگی مادران کودکان دارای اختلال طیف اتیسم انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود و جامعه آماری آن را کلیه والدین دانش آموزان دارای طیف اوتیسم شهر مرکز اتیسم شهر مشهد در سال تحصیلی ۰۳-۱۴۰۲ تشکیل داد که از این بین ، ۳۰ نفر که شرایط ورود به پژوهش را داشتند، به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) جا یگزین شدند. برنامه آموزش تکنیک های پذیرش و تعهد بر اساس پکیج آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد ایزدی و عابدی (۱۳۹۵) برای گروه آزمایش در طی ۸ جلسه ۶۰ دقیقه ای برگزار شد و گروه کنترل آموزشی را دریافت نکردند. ابزار گردآوری دادهها پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (۱۹۹۶) بود و در جهت آزمون فرضیه ها، دادهها با استفاده از تحلیل کوواریانس و با کمک بسته نرم افزاری SPSS-۲۲ انجام شد. یافته ها نشان داد که آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کیفیت زندگی مادران کودکان دارای اختلال طیف اتیسم موثر است و میانگین نمره کیفیت زندگی و مولفه های آن در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل افزایش یافت . لذا پیشنهاد می شود دورههای درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در کلینیک ها و مراکز بهزیستی به منظور افزایش کیفیت زندگ ی مادران کودکان دارای اختلال طیف اتیسم برگزار گردد.

Keywords:

آموزش مبتنی بر پذ یرش و تعهد , کیفیت زندگی , اختلال طیف اتیسم .