تاثیر پذیری معماری پایدار از بستر طبیعی با نگاهی به کبوتر خانه های شرق اصفهان

امروزه به دلیل روندشتابان زندگی جدید و عواقب ناشی ازتوسعه نااگاهانه محیط به بازاندیشی درچگونگی شکل گیری محیط پایدار و رویکرد توسعه پایدار توجه ویژه میشود تا شاید مرهمی برای محیط فردا باشد به علت اندیشه شکل دهنده توسعه و طراحی پایدار که انسان و محیط درتعامل باهم قرارمیگیرند این رویکرد متعلق به همه زمان هاست و باید توجه داشت که آن سبکی زودگذرنیست معماری گذشته ایران یکی ازنمونه های موفق همخوانی زنگی با محیط پیرامون است اندیشه و روشهایی که برای ساخت بناهای کاربردی درنظر گرفته شده همساز با محیط است یکی ازاین بناها کبوترخانه ها هستند که به عنوان زیرساخت تاسیسات کشاورزی پاسخی درمقابل شرایط نامساعد اقلیمی جهت جمع اوری کودوتقویت خاک بودند درحوالی استان اصفهان بیش ازسه هزارکبوترخانه وجود داشته که به نظر میرسد رونق آنها دردوره صفوی مقارن با رونق کشاورزی درمنطقه بوده اباشد بعدها دردوره قاجارنیز روند ساخت کبوترخانه ها بصورت چشمگیری ادامه یافت ناحیه شرق اصفهان تا پیش ازمدرنیسم و استفاده نااگاهانه محصولات صنعتی دارای توسعه پایدار و گونه های متعدد بناهای همساز با اقلیم و زندگی مردم بود به این دلیل کبوترخنه های این منطقه برای مطالعه موردی پژوهش انتخاب شدند. دراین راستا باروش توصیفی تحلیل ابتدا تعاریف و مفاهیم مرتبط با پایداری و طراحی پایدار بررسی شده است سپس با توجه به منطقه پژوهش به دسته بندی و گونه شناسی کبوترخانه های شرق اصفهان پرداخته شده است و نهایتا مولفه های موثردرتوسعه پایدار این منطقه دررابطه با کبوترخانه ها استخراج شد

Keywords:

طراحی پایدار , توسعه پایدار , محیط زیست , کبوترخانه , شرق اصفهان