توسعه تعامل انسان و محیط در نظام اکولوژیکی راهی در عرصه مدیریت شهری و رسیدن به ایده آلیسم پایدار در کلان شهرها

کالبد هرشهر نشان دهنده ویژگیهای فرهنگی آن است درعین حال متاثر ازعناصرزیست محیطی غالب منطقه به شمارمیرود امروزه با گسترش و توسعه علم و فن آوری جامعه بشری شاهد ایجاد رشدروزافزون شکاف موجود درارتباط تنگاتنگ اقلیم معماری و فضای شهر است و به نظر می رسد بادو مشکل رشدبی رویه جمعیت درساختارشهر و همچنین مهاجرت شهرنشینان به ج ای شهروندان روبرو هستیم این تغییرات عاملی شده درجهت ازدیاد و تجمع کاربران جدید شهر درسطحی محدودودرپایمد آن نیاز به انرژی درشهرها افزایش یافته که درنتیجه منجر به مصرف بیش ازحد منابع طبیعی شده است باتوجه به این مباحث سوال اصلی این است که ایا خدماتی که شهرها به ساکنین ارایه میدهند جوابگوی نیازهای آنها است؟ احساس و ادراک انسان ازمحیط باعث ایجاد مفهومی به نام هویت می شود که ویژگیهای فیزیکی و اکولوژیکی درآن نقش بسزایی دارند سیستم های اکولوژیکی دارای معیاری برای پیشرفت و نیروهای محرکه گوناگونی برای جلوگیری ازتفکر نسخه برداری می باشند و بوم شناسی طبیعی را فرایندی مناسب برای شکل گیری اندیشه بهتر برای طراحان معرفی می کند اساس این تحقیق برپایه مطالعات میدانی و کتابخانه ای است که رویکردی تحلیلی توصیفی و کاربردی است و نتایج بدست آمده ازآن به درک اهمیت نقش تعامل انسان و محیط درفضای شهری می پردازد

Keywords:

محیطهای زیست شهری , ساختارشهر , انسان , توسعه فضای پایدار , بوم شناسی