علی اصلاح چی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری
صبا میر دریکوندی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری
نیلوفر حاج شیخ الاسلامی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری

درشهرهای کهن ایرانی محلات به عنوان سلولهای حیات شهری ازارزش و اهمیت ویژه ای برخورداربودند چرا که بهعنوان قلمرو یک گروه اجتماعی خاص با ارزش گذاری به انسان و نیازهای او و همچنین مقیاس مطلوب ومتناسب فضاهای خود زمینه احساس تعلق خاطر به محل سکونت ساکنینشان را فراهم می نمودند اما دردهه های گذشته باتحولات جدید شهرسازی و پدیدارشدن نخستین مظاهر تجدد درشهرنشینی به شیوه مدرن و عدم فرصت کافی جهت تطبیق شهر با این تحولات ساختارفضایی اجتماعی شهرها به یکباره دگرگون شود و محلات آن نیز هم ازلحاظ کالبدی و هم کیفیات بصری و محیطی به اسیب های متعددی مبتلا گردید از این رو هدف مقاله حاضربررسی تاثیرمداخلات شهری معاصر برمنظر محلات سنتی بهمنظور حفظ ارزشهایمحیطی و کیفیت های بصری این مناطق می باشد به منظور تدقیق دراین هدف محله سنتی شاهرکن الدین دزفول بهعنوان نمونه ای مناسب ازکهن شهر ایرانی مورد مطالعه قرارمیگیرد روش این تحقیق موردی و کیفی است و برمبنای مشاهدات به تحلیل و توصیف ویژگیهای اخیر می پردازد نتایج حاصل ازاین بررسی نشانگر آن است که محلات سنتی ما واجد بسیاری ویژگیهای مثبت همچون نظم فضایی خوانایی فضا محصوریت حریم پیوستگی و... بوده که دراثر تغییرات وسیع و سریع اخیر پیش ازآن که امکان انطباق با شرایط جدید را بیابد فراموش شده است

محله، محلات سنتی/محله شاهرکن الدین/کیفیت بصری/دزفول