سولماز قدرتی - گروه روان شناسی، واحد اردبیل، دانشگاه آزاد اسلامی، اردبیل، ایران
سمیه تکلوی - Department of Psychology, Ardabil Branch, Islamic Azad University, Ardabil, Iran
رضا کاظمی - Assistant Professor, Department of Psychology, Ardabil Branch, Islamic Azad University, Ardabil, Iran.

چکیده زمینه و هدف: وجود افکار خودکشی، یک پیش­بینی کننده قوی برای خودکشی موفق در آینده میباشد که با عوامل روانشناختی در ارتباط است. بر این اساس ارائه مداخلات درمانی/ آموزشی به موقع میتواند در خصوص کنترل عوامل روانشناختی و به تبع آن کاهش خودکشی موثر باشد. لذا، این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی آموزش مبتنی بر خوددلسوزی بر سطوح خودانتقادی و نشخوار فکری مشترک در دانشجویان دارای افکار خودکشی انجام شد. روش کار: این مطالعه از نوع نیمه تجربی و با طرح پیش آزمون- پسآزمون با گروه کنترل نابرابر بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ بودند که ۴۰ نفر بعد از غربالگری به روش در دسترس انتخاب و به شیوه تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند (۲۰ نفر آزمایش و ۲۰ نفر کنترل). گروه آزمایش تحت ۸ جلسه ۷۵ دقیقهای آموزش مبتنی بر خوددلسوزی قرار گرفت. در این مدت گروه کنترل در لیست انتظار باقی ماند. از مقیاس­های سطوح خودانتقادی و نشخوار فکری مشترک به منظور گردآوری اطلاعات استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق نرم­افزار SPSS-۲۴ در دو بخش توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (تحلیل کوواریانس چندمتغیره) انجام گرفت. یافته­ ها: نتایج نشان داد که آموزش مبتنی بر خوددلسوزی به طور معناداری منجر به کاهش خودانتقادی و نشخوار فکری مشترک در دانشجویان دارای افکار خودکشی می­شود (۰/۰۵>p). نتیجه­ گیری: با توجه به یافته های مطالعه، چنین به نظر می­رسد که آموزش مبتنی بر خوددلسوزی می­تواند به عنوان مداخله­ای موثر برای کاهش خودانتقادی و نشخوار فکری مشترک در دانشجویان دارای افکار خودکشی مورد استفاده قرار گیرد.

Compassion-Focused Therapy Training, Suicidal Thoughts, Levels of Self-Criticism, Co-Rumination, Student, آموزش مبتنی بر خوددلسوزی, افکار خودکشی, سطوح خودانتقادی, نشخوار فکری مشترک, دانشجو