طراحی الگوی کیفیت زندگی سالمندان بر پایه استرس ادراک شده و تحمل پریشانی

زمینه و هدف: سالمندی به دلایلی همچون پیشرفت علم و فناوری درمانی به صورت یک پدیده، نمود یافته است. محدودشدن شبکه ارتباطات شخصی و نارسائی در بعد جسمی و اجتماعی منجر به ادراک استرس شده که این عامل می تواند تاثیر بسزایی در کیفیت زندگی سالمند برجای گذارد. بنابراین مقابله با چالش های پیش روی این پدیده و استفاده از راهکارهای مناسب به منظور بهبود وضعیت جسمانی، روانی و اجتماعی سالمندان اهمیت زیادی دارد. این پژوهش با هدف ارائه یک مدل از تحمل پریشانی و استرس ادراک شده برای کمک به فهم بهتر کیفیت زندگی سالمندان انجام گرفت. روش کار: پژوهش حاضر از نوع مطالعات همبستگی با استفاده از روش مدل یابی بود. حجم نمونه تعداد ۳۷۷ نفر از سالمندان بالای ۶۰ سال ساکن تهران در سال ۱۳۹۷ بود که به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و با پرسشنامه های کیفیت زندگی (WHOQOL-BREF)، تحمل پریشانی (DTS) و استرس ادراک شده-۱۴ (PSS-۱۴)، ارزیابی شدند و در نهایت داده ها با روش تحلیل مسیر توسط نرم افزارهای SPSS-۲۰ و AMOS-۲۰ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: یافته ها نشان داد بین استرس ادراک شده و کیفیت زندگی سالمندان رابطه منفی و معنادار وجود داشت (۰/۰۱تحمل پریشانی با کیفیت زندگی سالمندان، رابطه مثبت و معنادار دیده شد (۰/۰۱استرس ادراک شده در رابطه بین تحمل پریشانی و کیفیت زندگی سالمندان را مورد تایید قرار داد. نتیجه گیری: با توجه به یافته ها، آموزش های لازم جهت افزایش تحمل پریشانی و اضافه‫کردن برنامه های مداخله ای در زمینه توانمندسازی سالمندان در برابر استرس، راهی مناسب برای ارتقای کیفیت زندگی سالمندان محسوب میشود و برای پیشگیری از بیماری های روانتنی و همچنین مشکلات اجتماعی سالمندان می توان از آن استفاده کرد.

Keywords:

Quality of Life , Distress Tolerance , Perceived Stress , Elderly , کیفیت زندگی , تحمل پریشانی , استرس ادراک شده , سالمند