مریم حق پناه - مربی هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز
فرنوش سقائی - مربی هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز
مرجان دهقانی

درسالهای اخیر تولید مصالح ساختمان انرژی بسیارزیادی را صرف نمره و معضلات مربوط به کاهش شدید منابع انرژی های فسیلی تجدیدنظرهایی را دراین راستا ایجاب می کند حال این سوال به ذهن می آید که طراحی ساختارهای جدید تا چه اندازه درجهت معماری همساز با محیط زیست پیش میرود؟ این درحالی است که با پیشرفت تکنولوژی و صنایع تغییراتی درعرصه مهندسی ساختمان جلوه نموده که نیازمند ارایه راه کارهایی درطراحی ساختارهای نوین می باشدتاسازه ای بهینه درراستای اهداف معماری پایدار ایجاد گردد این مقاله درپی آن است تا ضمن تبیین اهمیت تفکرات معماران درارتباط با سیستم های ساختمانی آینده نمود اثرات تکنولوژی و تحلیل اقدامات صورت پذیرفته بروری نمونه های موردیدرعصر حاضر ارتباط سازه و معماری را اززاویه ای دیگر مورد ارزیابی قراردهد تا درنهایت استراتژیهایی را درطراحی و ساخت و سازه هایی اینده همچون نانوسازه های برگرفته ازطبیعت پیشنهاد دهد فراورده های نانو میتوانند طی چندروز طراحی و درمدت چندساعت به نقاط مختلف دنیا توزیع شوند و حتی این قابلیت وجود دارد که این محصولات را ازپیش طراحی کرد ازسویی دیگر ساختارهای طبیعی همواره به عنوان راه کاری موثر درایجاد یک سازه پایدار مطرح شده اند که مسائلی همچون کاهش مصرف انرژی مصالح و بهینه سازی کلان را هم ازنظرا قتصادی و هم ازنظر زمانی محقق می سازند.

سازه های آینده، معماری پایدار/محیط زیست/تکنولوژی نانو