بررسی امنیت محیطی به عنوان عامل پایداری اجتماعی در مجتمع های مسکونی

افزایش امنیت محیطی برپایه چگونگی دریافت افراد ازمحیط پیرامونشان درراستای بهبود کاربری فضاهایه شهری و مجتمع های مسکونی و نهایتا پایداری اجتماعی ازمهمترین رویکردهایی است که جوامع پیشرفته درزمینه علوم اجتماعی مدیریتی و طراحی بدان توجه دارند آنچه ازامنیت به عنوان دریافت عینی و ذهنی یاد میشود ناشی ازساختارو نحوه چیدمان محیط است لذا برای افزایش آن بایستی معیاهرا و استانداردهایی برای طراحی مجتمع های مسکونی درنظر گرفت هدف از اینتحقیق مشخص نمودن معیارها و ضوابطی است که مشخصا به جزئیات ریزتر احساس امنیت دررابطه با ساکنان مجتمع مسکونی می پردازد مجتمع های مسکونی به دلیل عدم توجه و ازبین رفتن حس تعلق زمینه لازم را برای آسیب های اجتماعی فراهم اورده اند یک یازاهداف معماری بناها حفظ ایمنی وارامیش است که ازطریق گسترش امنیت کالبدی حاصل میشود براین اساس معماری باید محیطهای انسان ساخت را به گونه ای طراحی کند که ازظرفیت کافی جرم خیزی برخوردار نباشد.

Keywords:

مجتمع مسکونی , پایداری اجتماعی , امنیت محیطی , احساس امنیت