معماری پایدار و مصالح ساختمانی آینده

مدارکی که گرمای جهانی را نشان می دهند به طور فزاینده ای الزام آور هستند. دانش اقلیمی به طور قطع بر پایه وابستگی بین سوزاندن سوخت های فسیلی و گرمای جهانی و ناپایداری جوی بنا شده است. به هر حال دیگر فعالیت های انسانی همچون تخریب جنگل های بارانی ( اغلب برای تامین نیازهای صنعتی سازی جهان)، ایجاد محل دفن زباله ، آزاد کردن گاز متان و کاهش غلظت شیمیایی اوزن به افزایش دمای جهانی شتاب می دهند. گرمای جهانی یک واقعیت تلخ برای سیاستمداران ( که برخی از آنها آنرا انکار می کنند)، سازندگان ساختمان، ساختارهای صنعتی و رقابت های انسانی است. این مساله همچنین یک واقعیت ناراحت کننده برای بسیاری از گونه های دیگر می باشد که زیستگاهشان به واسطه بالا آمدن سطح آب دریا و بیابان زایی تهدید می شود. رشد شهرها به واسطه افزایش جمعیت مناطق مسکونی، منابع آب و انرژی و ظرفیت بازیافت و تولید زباله و فاضلاب را تحت تاثیر قرار می دهد. پنجاه درصد از همه منابع مصرفی کره زمین در حوزه ساختمان به کار می روند، ساختمان سازی یکی از کوچکترین صنایع تاثیر گذار بر پایداری در جهان می باشد .با مرور معماری قرن گذشته در مورد آینده ، خواهیم دید که این آینده عموما به وسیله مصالح و تکنولوژیهایی که ساخته خواهد شد، تعریف می شود. یکی از این مصالح و تکنولوژیها، مصالح هوشمند هستند. مصالح هوشمند مصالحی هستند که خودشان را با محیط تغییر می دهند. با کمک مصالح هوشمند، بناهای آینده بناهایی هستند که قادر خواهند بود رنگ، اندازه و شکل خود را در تبادل با محیط پیرامون خویش تغییر دهند. در نگرش طراحی ساختمانهای پایدار، از چنین مصالح پربازدهی که ماهیتی سازگارتر با محیط زیست داشته و سبب افزایش عمر مفید ساختمان می شود ، استفاده می شود. لذا در این مقاله برخی مصالح هوشمند، کاربرد آنها بررسی شده ونحوه عملکرد سیستم هوشمند در ساختمان برج خلیفه دبی نشان داده شده است.

Keywords:

مصالح هوشمند , آینده , پایداری , معماری آینده