ارزیابی نقش شهرهای میانی در توسعه فضایی کلانشهرها با تاکید برمعیارهای پایداری (نمونه موردی: شهر میانه، استان آذربایجانشرقی)

تجربیات جهانی نشان میدهد که بی توجهی به نقش شهرهای میانی هم زمان باروند فزاینده شهرنشینی به قطبی شدن کشوروپدیده بزرگ سری وبروز عدم تعادلهای شدید درنظام اسکان به دورماندن بخشهایی ازسرزمین ازروند توسعه و ایجادشکاف بین مناطق شهری و نیز روستایی میشود هدف اصلی این پژوهش بررسی عملکرد شهرمیانی میانه درتوسعه فضایی استان اذربایجان شرقی است روش تحقیق این پژوهش تحلیلی توصیفی بوده و برای بررسی نقش شهروحوزه نفوذ آن ازروشها و مدلهای کمی استفاده شده است فرضیه تحقیق این است که شبکه شهری استان اذربایجان شرقی بدلیل حاکم بودن الگوی نخست شهری ازقانون رتبه - اندازه تبعیت نکرده و شهرمیانی میانه میتواند نقش بسزایی درانتشار توسعه پایدارفضایی و تعادل منطقه ای داشته باشد نتایج حاصل ازاین پژوهش نشان میدهد که باتوسعه و تقویت شهرهای میانی استان میتوان به توسعه مناطق پسکرانه آنها نیز پرداخت و درواقع توسعه ی این شهرها باتوجه به ساختارهای اقتصادی آنها درنهایت به توسعه منطقه ای منجر خواهد شد که دراین صورت 36درصد ازجمعیت فعلی استان و نیز 55 درصد ازمساحت فیزیکی آن ازتوسعه و رشدمعقولانه و پایدار برخوردار شدهو یا حداقل ازشدت محرومیت های حاکم برآنها کاسته خواهد شد.

Keywords:

شهرمیانی , توسعه فضایی , پایداری , میانه/استان آذربایجان شرقی