مرتضی خیاط پورنجیب - دانشجوی کارشناسی ارشدطراحی شهری
احسان رنجبر - دکتری معماری
قطب الدین صادقی - دکتری هنرهای نمایشی

نمایش خیابانی یکی ازپدیده های هنری مردم پسند جدید است که به ویژه ازنظر ارتباط با خرده فرهنگ ها فرهنگ جوانان و هنرخیابانی درشهرهای بزرگ مورد توجه قرارگرفته است نمایش خیابانی برای بیان عقاید ودیدگاه های گروه های به حاشیه رانده شده یا محروم که ازامکانات تبلیغات رسمی پروپاگاندا برخوردار نیستند نیز مورد استفاده قرارمیگیرد اهمیت برپایی نمایشهای خیابانی تابدان حد است که امروزه وجود این کاربری به عنوان یکی ازشاخصهای توسعه یافتگی جوامع به حساب می آید با این حال هنوز تحقیقات جدی درباره وجود جامعه شناختی بویژه ازمنظر پایداری اجتماعی درباره نمایشهای خیابانی درایران صورت نگرفته و پژوهش حاضرازنخستین مطالعات دراین حوزه است مقاله حاضرتلاشی است برای طرح ایده هایی درجهت تحلیل این پدیده ازمنظر پایداری اجتماعی . دراین پژوهش محوطه تئاترشهر به عنوان کانون اصلی نمایش خیابان ایران به عنوان نمونه موردی مورد بررسی قرارگرفته است دراین پژوهش ترکیبی ازروشهای تحلیلی و توصیفی بهره گرفته شده که ضمن جمع آوری اطلاعات بصورت مشاهده ای پرسشنامه مصاحبه و مطالعات میدانی با تحلیل داده ها درمحیط نرم افزاری و تهیه جداول و نمودارها به تجزیه و تحلیل موضوع پرداخته شده است فرضیه تحقیق براین اساس است که نمایشهای خیابانی ازمهمترین عوامل موثردرشکل دهی به پایداری اجتماعی و همبستگی های انسانی هستند ولی عواملی مانند مشکلات زندگی شهری ایمنی فضاهای شهری امنیت و متناسب نبودن امکانات مورد نیاز برای گروه های مختلف نمایشی و بازدید کننده دراین ماکن ها ازجمله عوامل کاهش تمایل شهروندان برای حضور دراین عرصه ها است

نمایش خیابانی/هنرخیابانی/فضاهای عمومی شهری/پایداری اجتماعی