حسن ناصری - دانشجوی کارشناسی ارشدجغرافیا و برنامه ریزی شهری
محمود یزدانی امیری - استادیاردانشگاه زنجان
نظام لطفی - دانشجوی کارشناسی ارشدجغرافیا و برنامه ریزی شهری

شبکه شهری ایران بعدازسال 1330 به دنبال دگرگونی شرایط اقتصادی و اجتماعی ایران که ناشی ازحاکمیت الگوی برون زا بوده است دچار تغییرات اساسی گردیده است و موجب پیدایش کلانشهرها گسیختگی یا انفصال درشبکه شهری درسطح کلی سرزمین و سطح مناطق شده است نقاط شهری استانهایمرکزی به دلیل مرکزیت اداری سیاسی مسائل اقتصادی تمرکزگرایی بخش گرایی و .... دربرخی موارد با وجود نبود توانهای طبیعی توانسته اند سرمایه گذاری ها و زیرساخت های اقتصادی را به خود جذب کنند مقاله حاضردرصدد است که با استفاده ازروش تحقیق توصیفی تحلیلی به تحلیل و ارزیابی نابرابریهای نظام و شبکه شهری نشینی درایران بپردازد براین اساس پژوهش حاضر درصدد است تا ضمن بررسی شبکه شهری درایران نحوه توزیع فضایی جمعیت عدم تعادلها و ناهماهنگی ها را بررسی نموده و نقش و جایگاه شهرهای بزرگ و مسلط را درنظام سلسله مراتبی کشور مورد تحلیل قرار دهد و درنهایت به ارایه راهکارهایی جهت تعادل بخشی شبکه شهری بپردازد باوجود اقدامات صورت گرفته درراستای تمرکززدایی ازتهران و سایرکلانشهرها به علت ساختارسیاسی و اجتماعی حاکم برجامعه روند تمرکزگرایی فعالیت ها و فرصت ها و به تبع آن تمرکزجمعیتی درپایتخت کشور و تعدادی ازمادرشهرها کشور که دربرخی موارد امرکزاستانهارا نیز شامل میشود افزایش چشمگیری داشته است که این امر باعث توزیع ناعادلانه منابع وامکانات و برهم خوردن تعادل درشبکه شهری و توزیع فضایی نامتعادل جمعیت شهری درکشور شده پیامد این مسئله سبب شده است شهرهایی بصورت محروم ازامکانات و خدمات درسلسله مراتب شهری کشورباقی بمانند

عدم تعادل/سلسله مراتب شهری/ایران