اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تحمل پریشانی و سازگاری اجتماعی نوجوانان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی

مقدمه: اختلال اضطراب اجتماعی اختلالی است که می تواند پریشانی روانشناختی را افزایش دهد و کیفیت زندگی اجتماعی را کاهش دهد. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تحمل پریشانی و سازگاری اجتماعی نوجوانان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی است. روش: این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون_پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل ۸۳ دانش آموز پسر دارای اضطراب اجتماعی متوسطه دوم مشغول به تحصیل در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ در مدارس ناحیه یک شهر بابل بود. از جامعه مذکور با استفاده روش  نمونه­گیری دردسترس تعداد ۳۰ نفر که با ملاک های ورودی پژوهش همخوانی داشتند انتخاب شدند و به صورت تصادفی ساده در ۲ گروه )۱۵ نفر گروه آزمایش اول و ۱۵ نفر کنترل( قرارگرفتند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه سازگاری اجتماعی، تحمل پریشانی سیمونز و گاهر استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس و نرم افزار SPSS۲۶ استفاده شد. یافته‎ها: نتایج ضرایب اتا حاکی از آن است که ۲۹ درصد از بهبود نمرات در تحمل پریشانی و ۵۱ درصد بهبودی سازگاری اجتماعی گروه آزمایش را می­توان به تاثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد نسبت داد. نتیجه‎گیری: نتایج مشاهده شده نشان داد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تحمل پریشانی و سازگاری اجتماعی اثربخش است. بنابراین، می­توان این روش درمانی را جهت بهبود تحمل پریشانی و سازگاری اجتماعی نوجوانان دارای اضطراب اجتماعی توصیه کرد.

Keywords:

acceptance and commitment therapy , distress tolerance , social adjustment , adolescents , social anxiety , درمان پذیرش و تعهد , تحمل پریشانی , سازگاری اجتماعی , نوجوانان , اضطراب اجتماعی