عباس مهروان - عضوهیئت علمی دانشگاه رازی کرمانشاه
سعید پرتوی - دانشجوی کارشناسی معماری
محمد عزیزی - دانشجوی کارشناسی معماری
لعبت نیما - دانشجوی کارشناسی معماری

این مقاله به بررسی مفهوم توسعه پایداروفضاهای اموزشی پایدارکودکان می پردازد فضاهای اموزشی پایدارکودکان را بایدازنظر رشداجتماعی و فرهنگی دادن اگاهی لازم و مشارکت دادن درفعالیت های اجتماعی و ایجاد موقعیت برای آنها درفرایند توسعه ودرگیرکردن کودکان و خانواده های آن ها درحفظ زیست محیط و ایجاد فرصت برابر برای همه کودکان اماده کند بحث اموزش ازطریق فضاهای اموزشی سالها درزمینه طراحی فضاهای اموزشی مطرح شده است که درمعماری فضاهای اموزشی به عنوان معلم دوم شناخته میشوند و بادرنظرگرفتن مباحث اموزشی و شیوه های تدریس نقش فضاهای اموزشی بسیار مهم خواهد بود با توجه به اینکه امروزه درفضاهای اموزشی ایران توجه خاصی به مباحث پایداری نمی شود و فضای لازم برای اموزش مبانی و شاخصه های توسعه پایدار وجود ندارد دراین مقاله سعی براین است که بامطرح کردن بحث فضاهای اموزشی کودکان با رویکرد توسعه پایدار و نمود کالبد بخشیدن به شاخصه های توسعه پایداردرمراکز اموزشی کودکان گامی درجهت توسعه پایداربرداشته شود برای رسیدن به این اهداف به اطلاعاتی دررابطه با توسعه پایدارو فضاهای اموزشی کودکان و تاثیر متقابل این دو برهم نیاز داریم این مقاله درنهایت مشخصات فضای اموزشی پایدارکودکان را شامل فضاهای بازچندعملکردی برای برگزاری مراسم و جشن ها و مسابقات و بازیهای کودکان ایجادفضاها و نمایشگاه هایی برای نشان دادن فعالیت های کودکان به مردم فضاهایی برای حضور و مشارکت خانواده درامریادگیری و فضاهای منعطف وباماندگاری بالا بیان می کند.

فضاهای آموزشی/توسعه پایدار/عوامل موثردرطراحی/پایداری مراکز آموزشی کودکان