حامد یعقوبی - دانشکده مهندسی مواد، دانشگاه علم و صنعت ایران
حسین سرپولکی - دانشکده مهندسی مواد، دانشگاه علم و صنعت ایران
فرهاد گلستانی فرد - دانشکده مهندسی مواد، دانشگاه علم و صنعت ایران
علیرضا سوری - دانشکده مهندسی مواد، دانشگاه علم و صنعت ایران

در سال های اخیر استفاده از نانوسیلیکا به عنوان یک عامل اتصال در جرم های ریختنی مورد بررسی و توجه تعدادزیادی از محققان قرار گرفته است . اگرچه نخست تلاش این محققان بر حذف عیوب استفاده از سیمان آلومینات کلسیمCAC) در جرم های ریختنی متمرکز شده بود اما با گذشت زمان، مزیت های بیشتر استف اده از نانوسیلیکا در جرم های ریختنیNCC) و (ULCC) مشخص شد . در تحقیق حاضر، تاثیر افزودن نانوسیلیکا بر خواص و ریزساختار یک جرم ریختنی ULCC) آلومینایی بررسی شده است . به این منظور چهار نمونه با نسبت نانوسیلیکا به میکروسیلیس معادل ،0/2 ،0 ,0/5 ,1 ساخته و پس ا ز زینتر در دماهای 1200 1400 و 1600 درجه سانتیگراد، توسط آزمون های مکانیکی مطالعات فازی و ریزساختاری مورد بررسی قرار گرفت . نتایج حاکی از بیشینه استحکام خشک (فشاری و خمشی به ، ترتیب 5 مگاپاسکال ) در نسبت بهینه نانوسیلیکا به میکروسیلیس 0/5- (NS/MS است. استحکام خمشی و فشاری سرد در نسبت ( 1NS/MS = ماکزیمم و به ترتیب برابر با 45 و 120 مگاپاسکال است . تشکیل فازهای هیدراته کلسیم آلومینات سیلیکات CASH) در حالت خشک و همچنین رشد مناسب کریستال های سوزنی شکل مولایت در ریزساختار نمونه های پس از پخت با افزایش مقدار نانوسیلیکا نیز مشخص شده است

دیرگداز، جرم ریختنی، نانوسیلیکا، مولایت