ارائه یک مدل کلی بمنظور توجیه اقتصادی وجود بخش تحقیق و توسعه در واحدهای صنعتی و معدنی

بدون شک انسان از بدو پیدایش خود تاکنون هیچ فعالیتی را بدون توجه به نیازهای شخصی یا اجتماعی و چشمداشت مادی (در قالب بدست آوردن غذا، تامین مسکن و سرپناه، ایجاد امنیت و ...) و یا حداقل چشمداشت معنوی (رضایت خداوند، کمک به همنوع و ...) انجام نداده اند. و این امر کاملاً طبیعی است و اگر جز این بود مسلما جامعه بشری به این سطح از پیشرفت علمی و تکنولوژیکی نمی رسید. از همین امروز نیز بشر، در کلیه برنامه ریزیها وسیاستگزاریهای خود تلاش دارد حداکثر استفاده مادی و غیر مادی را از فعالیتهای مختلف خود حاصل نماید. این نکته بویژه در فعالیتهای اقتصادی و سرمایه گذاری، کاملاً مشهود و البته معقول و منطقی است. بنا به دلایل فوق سرمایه گذاران بخش صنعت و معدن چه در بخش خصوصی و چه در بخش دولتی، چون فعالیت خود را یک فعالیت کاملاً اقتصادی می دانند و همواره انتظار بهره وری، ارزش افزوده وسود بیشتر را دارند، به همین جهت چنانچه در راستای فعالیتهای آنها موضوع ایجاد بخش تحقیق و توسعه در واحد تولیدی مطرح شود، انتظار ارائه توجیه اقتصادی و اینکه این فعالیت چه تاثیری بر میزا ارزش افزوده، بهره وری و در نهایت سود بیشتر بنگاه خواهد داشت ، یک انتظار بدیهی است. این مقاله سعی دارد موضوع لزوم وجود بخش تحقیق و توسعه در واحدهای صنعتی و معدنی را از بعد توجیه اقتصادی مورد نقد و بررسی قرار داده و در نهایت یک الگوی کلی را (که دقیق شدن و کاربردی شدن آن به زمان و تامل بیشتری نیاز دارد) بعنوان ابزاری برای مدیران تحقیق و توسعه واحدهای صنعتی و معدنی ارائه نماید تا ایشان بر اساس این الگو، همواره روش مدونی را بمنظور توجیه مدیران ارشد واحدهای صنعتی و معدنی بویژه از نظر اقتصادی در دسترس داشته باشند.