مهدی خاکزند - عضو هیئت علمی دانشکده محیط زیست دانشگاه تهران
ریحانه سادات طباطبایی یگانه - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری پایدار دانشگاه علم و صنعت ایران
مجید شاکری - دانشجوی دکتری مدیریت مالی دانشگاه تهران

پایداری (درحوزه آب) یعنی حداکثر برداشت اقتصادی از یک حوزه آبی در طی یک دوره تعریف شده که از حدودبرداشت پایدار حوزه آبی خارج نشود بحران در مدیریت منابع آبی در کنار محدودیت منابع برای سرمایه گذاری تحقیق برای الویت بندی سرمایه گذاری در روش های پایدار مدیریت منابع آب را ضروری ساخته است. هدف ارائه فهرستی الویت بندی شده از روش های سنتی و مدرن مدیریت پایدار منابع آب می باشد. در این تحقیق به بررسی جمع آوری آب باران و کاریز بهعنوان دو روش سنتی تولید و انتقال آب و همچنین آب انبارها و اسلوب های مصرف آب در باغ ایرانی به عنوان دو روش انبارش و مصرف سنتی و پایدار آب پرداخته شده است. از میان روشهای مدرن هم بر روش های مطروحه در استاندارد مدرنTVA متمرکز شده ایم. از این بین شیب زمین، اصلاح فشار آب با توجه به مصرف، کاریز، آب انبار،گرد آوری آب باران سامانه آبیاری قطره ای، بام سبز، پوشش گیاهی پایدار، سنگفرش جاذب آب، سامانه جمع آوری آب باران روی بام به عنوان گزینه های سرمایه گذاری در به روز رسانی و اجرایی سازی مطرح گردیدند. میزان مصرف انرژی، طول عمر تاسیسات، ایستایی روش، هزینه تولید و انتقال، لحاظ شدن الگوی مدیریت منطقه ای، بومی بودن مصالح و نیروی متخصص و مؤلفه هایبهداشتی، معیارهایی هستند که با روش دلفی برای الویت بندی این گزینه ها استفاده می شوند. بااستفاده از تکنیک وزن دهی تجمعی ساده الویت بندی انجام می شود که استفاده از شیب زمین واجد بالاترین الویت و سامانه جمع آوری آب باران روی بام کمترین الویت را داراست.

معماری پایدار، بحران آب، تکنیک وزن دهی تجمعی ساده