محسن نوربخش - پژوهشکده نفت و گاز سهند
الناز خداپناه - دانشگاه صنعتی سهند- پژوهشکده نفت و گاز سهند
سید علیرضا طباطبایی نژاد - دانشگاه صنعتی سهند- پژوهشکده نفت و گاز سهند

ریزش ثقلی یکی از مهمترین مکانیسمهای تولید نفت در ناحیه مورد تهاجم گاز درمخازن شکافدار است که در آن نیروی جاذبه به عنوان نیروی اصلی رانش عمل می کند. در این بین تراوایی نسبی جهت پیش بینی برداشت از مخازن نفتی طی فرایند ریزش ثقلی نقش قابلتوجهی دارد. روش های آزمایشگاهی گوناگونی جهت تولید داده های تراوایی نسبی مورد استفاده قرار می گیرند. هزینه بر بودن و زمان بربودن آزمایشهایی که منجر به تولید دادههای تراوایی نسبی میشوند، از عوامل اصلی رجوع به مدل های تراوایی نسبی است. این مدلها معادلاتی هستند که با استفاده از پارامترهای گوناگون مخزنی و پتروفیزیکی از قبیل فشار مویینگی، اشباع باقی مانده سیالات، ضریب توزیعاندازه ذرات و غیره دادههای تراوایی نسبی فاز ترشونده وغیر تر شونده را تولید می کنند. همچنین، تعدادی از مدلها پارامترهایی را برای انجام تطابق تاریخچه فراهم میآورند که در شبیه سازهای تجاری بسیار مفید هستند. در این تحقیق تراوایی نسبی فازهای گاز و نفت توسط مدلهای van Genuchten و Mohamad Ibrahim ،Rose ، Koederitz ، Pirson، Honarpour ،Brooks and Corey ، CoreyMualem محاسبه شده است و با استفاده از شبیه ساز تجاری اکلیپس(نفت سیاه)، مکانیسم ریزش ثقلی، شبیه سازی شده و اثر اختلاف مقادیر تراوایی نسبی مدلها بر روی ریزش ثقلی بررسی گردیده است. مکانیسم ریزش ثقلی که مقادیر تراوایی نسبی از مدل ونجنوچتن موالم حاصل شده است بیشترین انطباق را با ریزش ثقلی که مقادیر تراوایی نسبی از آزمایشگاه (روش سانتریفیوژ) بدست آمده را دارد. مدل هنرپور نیز ریزش ثقلی را کمتر از حالت آزمایشگاهی نشان می دهد. اختلاف مدلها در مقیاس یک بلوک، اعدادی نسبتاً کوچک هستند؛ ولی در مقیاس میدانی تاثیر گذار و غیر قابل چشم پوشی می باشند.

تراوایی نسبی ، شبیه سازی ، ماتریس ، مخزن شکافدار، مکانیسم ریزش ثقلی ، مدل نفت سیاه