صرفه جویی در مصرف انرژی در عرصه های عمومی با تاکید بردورکاری

امروزه به دلیل هزینه های بالای انرژی اکثر پژوهشگران به دنبال راه حل هایی برای کاهش مصرف انرژی میباشند . یکی از راهحل های مناسب برای کاهش مسافرت های درون شهری و کاهش مصرف سوخت و انرژی، دورکاری است . دورکاری، به معنای کاراز محل خانه، اجازه میدهد تا افراد شاغل با تکیه بر اینترنت، رایانه وتلفن ها از خانه به انجام وظایف خود بپردازند . دورکاری دارایپتانسیل قابل توجهی در کاستن از حمل و نقل شخصی و در پی آن کاهش مصرف سوخت است و کارمندان میتوانند با آغاز بهدورکاری مصرف انرژی در فضاهای اداری را به طور چشم گیری کاهش دهند . تصویب دورکاری برای کارمندان، محدودیت هایی درتعاملات اجتماعی افراد به وجود می آورد که سعی می شود با کمک دانش معماری و شهرسازی ،عرصه های عمومی، برایجایگزینی این تعاملات حذف شده در جامعه دورکار، طراحی گردد . دراین مقاله سعی شده است با اشاره به مزیت های جامعهدورکار و با بررسی نمونه های موردی در دنیا و با توجه به اینکه شهر کرمان به عنوان دولت پایلوت الکترونیک انتخاب شده است،کرمان را در قالب جامعه دورکار دید و اصولی برای طراحی عرصه عمومی در این شهر در نظرگرفته شود. طبق مطالعات انجام شده مصرف گاز در کرمان 265 میلیون مترمکعب سالانه میباشد که تعداد مصرف کنندگان تجاری و اداری 3848 کنتور می باشند .درنتیجه شهر فاقد ادارات میتواند حجم قابل توجهی از انرژی را بکاهد . همچنین مصرف بنزین در کرمان سالانه 332 میلیون لیتراست که با حذف سفرهای درون شهری برای رسیدن به محل کار کاهش این مصرف قابل ملاحظه است . این تحقیق با روشتوصیفی - تحلیلی به گردآوری مطالب پرداخته و پیشنهاد روش طراحی عرصه های عمومی جایگزین فضاهای اداری، استفاده ازانرژی های تجدید پذیر و صرفه جویی در مصرف انرژی در جامعه دورکار از اهداف این تحقیق می باشد.