درنا وزیری - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمان

امروزه به دلیل هزینه های بالای انرژی اکثر پژوهشگران به دنبال راه حل هایی برای کاهش مصرف انرژی میباشند . یکی از راهحل های مناسب برای کاهش مسافرت های درون شهری و کاهش مصرف سوخت و انرژی، دورکاری است . دورکاری، به معنای کاراز محل خانه، اجازه میدهد تا افراد شاغل با تکیه بر اینترنت، رایانه وتلفن ها از خانه به انجام وظایف خود بپردازند . دورکاری دارایپتانسیل قابل توجهی در کاستن از حمل و نقل شخصی و در پی آن کاهش مصرف سوخت است و کارمندان میتوانند با آغاز بهدورکاری مصرف انرژی در فضاهای اداری را به طور چشم گیری کاهش دهند . تصویب دورکاری برای کارمندان، محدودیت هایی درتعاملات اجتماعی افراد به وجود می آورد که سعی می شود با کمک دانش معماری و شهرسازی ،عرصه های عمومی، برایجایگزینی این تعاملات حذف شده در جامعه دورکار، طراحی گردد . دراین مقاله سعی شده است با اشاره به مزیت های جامعهدورکار و با بررسی نمونه های موردی در دنیا و با توجه به اینکه شهر کرمان به عنوان دولت پایلوت الکترونیک انتخاب شده است،کرمان را در قالب جامعه دورکار دید و اصولی برای طراحی عرصه عمومی در این شهر در نظرگرفته شود. طبق مطالعات انجام شده مصرف گاز در کرمان 265 میلیون مترمکعب سالانه میباشد که تعداد مصرف کنندگان تجاری و اداری 3848 کنتور می باشند .درنتیجه شهر فاقد ادارات میتواند حجم قابل توجهی از انرژی را بکاهد . همچنین مصرف بنزین در کرمان سالانه 332 میلیون لیتراست که با حذف سفرهای درون شهری برای رسیدن به محل کار کاهش این مصرف قابل ملاحظه است . این تحقیق با روشتوصیفی - تحلیلی به گردآوری مطالب پرداخته و پیشنهاد روش طراحی عرصه های عمومی جایگزین فضاهای اداری، استفاده ازانرژی های تجدید پذیر و صرفه جویی در مصرف انرژی در جامعه دورکار از اهداف این تحقیق می باشد.

انرژی تجدید پذیر - دورکاری - صرفه جویی انرژی - عرصه های عمومی