مروری بر جایگاه استفاده از انرژی خورشیدی در برنامه ریزی شهری

منظور از کاربرد انرژی خورشیدی در شهرها بهره گیری هرچه بهتر از نور خورشید در جهت تأمین نیازهایعمومی شهر می باشد. از آنجائیکه ایران کشوری است با حوزه اقلیمی مختلف، بنابراین امکانات انرژی خورشیدینیز تابعی از این حوزه های مختلف اقلیمی است. براین اساس برای دریافت انرژی مورد نیاز یک شهر می بایستبرنامه ریزی آن مطابق با اقلیم آن منطقه باشد. در یک طرح خورشیدی دو مسئله اصلی مطرح می شود یکیچگونگی طراحی برای بهره گیری بیشتر از انرژی خورشیدی و دیگری چگونگی طراحی برای به حداقل رساندناتلافهای حرارتی به منظور استفاده بهتر از انرژی بدست آمده که در صورت عدم توجه به هر یک از اینها، طرحمورد نظر از کارایی لازم برخوردار نخواهد بود. منابع عمده انرژی که درحال حاضر درایران مورد استفاده قرار میگیرند عبارتند از : نفت خام، گاز طبیعی، ذغال سنگ، پتانسیل آبی وانرژیهای غیر تجاری، از آنجایی که اقتصاد ماوابسته به صدور نفت می باشد لذا میزان صادرات، نقش عمده ای در مصرف ذخائر نفتی دارد. بنابراین بایستی بابرنامه ریزی درست بتدریج میزان وابستگی به انرژی های تجدیدناپذیر را کاسته و در عوض از سایر منابع تامینانرژی مانند انرژی خورشید جایگزین کنیم. شهرها یکی از مهمترین عوامل مصرف انرژی به حساب می آیند باتوجه به اینکه در حال حاضر سلولهای خورشیدی جهت دریافت انرژی خورشیدی به سطح زیاد احتیاج دارند لذامی توان بدون محدودیت، سطوح لازم برای دریافت انرژی خورشید در شهرها را تامین کرد که از بین سیستمهای انرژی خورشیدی، سیستم فتوولتاییک به علت طراحی ساده و داشتن مزایا بیشتری نسبت به سایر سیستمهای انرژی خورشیدی برای شهرها کاربرد بیشتری دارند. این مقاله با هدف بررسی روشهای استفاده از انرژیخورشید در شهرها و کاهش وابستگی به انرژی های رو به زوال بصورت کتابخانه ای و مصاحبه با متخصصینشهری و انرژی تهیه شده است.