سویل مهدیلو - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد خلخال

مقاله حاضر با هدف بررسی معماری همساز با اقلیم شهر منجیل بر مبنای مدل های اوانز و گیونی تدوین شده است. برای دستیابی به اهداف پژوهش و بررسی شیوه های مختلف معماری همساز با اقلیم از دوره آمار 10 ساله (1380-1389) ایستگاه سینوپتیک شهر رشت استفاده شده است. در این زمینه پژوهش های گسترده ای در اقلیم ها و شهرهای مختلف صورت گرفته است. در این پژوهش ابتدا به معرفی شهر منجیل پرداخته شده و ویژگی اقلیمی آن بااستفاده از تجزیه و تحلیل آمارهای اقلیمی بدست آمده و سپس نوع معماری همساز برای آسایش یا عدم آسایش انسانبر اساس مدل ها و شاخص های زیست محیطی مانند: گیونی و اوانز مورد بررسی قرار گرفته و در نهایت با انطباقتوصیه های روش های مختلف، توصیه های معماری و آسایش اقلیمی در هر روش مشخص گردیده است. شناختدقیق تر اقلیمی و زیست اقلیمی، سبب افزایش آگاهی از موقعیت اقلیمی این شهر، برای طراحان ومعماران و بهرهگیری از این جداول و شرایط آسایشی در هنگام طراحی و کاهش مصرف انرژی برای گرمایش و سرمایش ساختمان هادر این منطقه از اقلیم شهر منجیل خواهد شد. نتایج حاصله از تحقیق نشان می دهد که ماه های اردیبهشت، خرداد،شهریور و مهر در حالت آسایش قرار دارند و ماه های تیر و مرداد گرم بوده و با استفاده از کوران هوا به حالت آسایشمی رسند در غیر این صورت باید از دستگاه های مکانیکی برای تهویه استفاده شود. آذر، دی، بهمن، اسفند نیز از ماههای سرد هستند و باید از روش ها و مصالح متناسب با اقلیم برای گرمایش استفاده کرد. روش تحقیق به صورتتحلیلی - توصیفی با ابزار مطالعات کتابخانه ای اطلاعات و اسناد جمع آوری شده از اداره هواشناسی استان گیلان میباشد. نتایج پژوهش در جداول ارائه شده است.

اقلیم- اوانز- گیونی- معماری همساز با اقلیم- منجیل