بررسی تأثیر بکارگیری الگوهای معماری سنتی ایران بر حل معضل انرژی

بخش عمده ای از بحران های زیست محیطی و چالش های موجود در این زمینه که به دنبال افزایش گاز دی اکسید کربن و آلودگی های ناشی از آن صورت گرفته است، براثر بی توجهی در مصرف انرژی در عرصه ساخت و ساز می باشد. مسئله اصلی در معماری معاصر جهان امروز، قطع ارتباط میان معماری بومی و نیازهای مدرن است. ضروری است تا اصول معماری استفاده شده در دنیای قدیم را به منزله سمبلی از راه حل های سبز یادآوری کرد و سپس آنها را توسط پیشرفت های فناوری عصر حاضر با دنیای جدید تطبین داد. اما اینکه چگونه می توان در حیطه معماری به همسازی با محیط زیست و عدم آسیب به اکوسیستم دست پیدا کرد، پرسشی است که در این پژوهش مطرح می باشد. با توجه به اینکه معماری سنتی ایران بدون مصرف بی رویه سوخت های فسیلی و با تکیه بر منابع انرژی پاک مانند خورشید و باد، آسایش حرارتی را برای ساکنین ساختمان فراهم می آورد، هدف این مقاله آشنایی با اصول و سازو کارهای علمی است که دانشجویان، محققان و عامه مردم را با این روش ها به عنوان راه حلی در این زمینه آشنا می سازد. این تحقیق بر مباحث کیفی و کمی و از نوع توصیفی- تحلیلی است و نتایج آن، ارائه الگوهای معماری به منظور سرمایش و گرمایش غیرمکانیکی ساختمان ها در اقلیم گرم و خشک در جهت هر چه اصولی تر شدن معیارهای ساخت در راستای عدم آسیب به محیط و حفظ منابع طبیعی می باشد تا با استفاده از انرژی های پاک به منظور نگهداشت انرژی که هدف عمده این پژوهش می باشد، نائل آید.