تبیین نقش اقلیم در شکل گیری فرم و سازمان فضایی شوشتر نو

تأثیر عصر ارتباطات و صنعتی شدن جوامع بر فضاهای معماری کاملاً مشهود است ، و هر روز فرم ها و طرح هایمتفاوتی را در معماری شاهد هستیم ، طرح ها و فرم هایی که شاید با توجه به یک سری شرایط و ضوابط و یابدون توجه به شرایط خاص و صرفاً به علت فرم های جالب توجه یا تقلید صرف ساخته می شوند .اما امروزه باتوجه با کاستی ها و معضلاتی که در زمینه حفظ و استفاده بهینه از انرژی با آن مواجه هستیم و همچنین توجهبه بهینه سازی فضاهای معماری و تغییر نیازهای عملکردی ما از معماری باید به سوی تعریف نوینی از خلق بناهابا توجه به راهکارهای اقلیمی معماری گذشته بود . با توجه به گستره ی جغرافیایی و تنوع اقلیمی کشورمان ،اهمیت نقش اقلیم در شکل گیری کالبد فضایی شهر ها بر کسی پوشیده نمی باشد. این تنوع در بافت شهر هایتاریخی کاملاً مشهود می باشد. این پژوهش با بهره گیری از مطالعات کتابخانه ای و اسناد تاریخی و نمونه موردیشهر شوشتر با هدف ارائه ی راهکارهای مناسب اقلیمی به کار برده شده در طراحی شوشتر نو، به منظور بازشناسیو تبیین نحوه ی کاربرد این راهکارها در طراحی های امروزی ، به چگونگی بهره گیری از پتانسیل های موجود وتسری آن در همه ابعاد می پردازد . طراحی شوشتر نو بر اساس پاسخ دهی به نیاز های اقلیمی - محیطی منطقههم سو با نیازهای اجتماعی - فرهنگی مردم خود بوده است. دیبا با شناخت کامل از محیط پیرامون توانستشاخص های کلی معماری اقلیمی را در طرح خود به کار گیرد.