مریم آزموده - پژوهشگر دکترای معماری، دانشگاه تهران
نیلوفر زجاجی - کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه علم و صنعت ایران

جامعه جهانی نیازمند مشارکت همگانی برای کاهش آلاینده های محیطی و مصرف انرژی و در نتیجه حفظ و حراست از منابع محیطی و میراث جهانی است. معماری نیز باید ضمن کاهش مصرف انرژی و کاهش آلودگی محیط زیست عناصر خود را در جهت اهداف توسعه پایدار هماهنگ سازد. در این میان، نمای ساختمان یکی از اجزایی است که به دلیل سطوح وسیع خود می تواند نقش بسزایی در کاهش انرژی مصرفی ساختمان داشته باشد. در طول دو دهه گذشته تکنولوژی نمای سبز به یکی از اجزای مهم طراحی معماری تبدیل شده است که به وجود آورنده جنبه های مثبت فیزیکی و بصری متعددی است. این نماها با استفاده از پوشش های گیاهی روی سطح خود، علاوه بر کاهش آلودگی هوا، به دلیل بهبود عملکرد حرارتی جداره موجب کاهش میزان مصرف انرژی در داخل ساختمان نیز می شود. زیبایی، ایجاد زیست بومی برای گونه های مختلف جانداران، بهبود عملکرد آکوستیکی و بسیاری موارد دیگر از فواید این نماهاست. این مقاله ابتدا قصد دارد نماهای سبز را به طور خلاصه معرفی نماید و به بیان انواع و فواید حاصل از استفاده از آنها بپردازد. تمرکز اصلی این پژوهش بر ملاحظات اساسی در طراحی نماهای سبز است. سیستم های نمای سبز در صورت رعایت ملاحظات مطرح شده بسیار عملکردی و با طول عمر بالا بوده که می تواند بر هزینه پروژه های معماری تأثیر قابل توجهی داشته باشد. این پژوهش با ارائه الگوهایی مناسب می تواند راهنمای طراحان و معماران علاقمند به معماری پایدار و طراحی سبز باشد.

نمای سبز، طراحی معماری، معماری پایدار، ملاحظات طراحی