دیدگاهی در باب اقتصادی سیاسی و معماری (ضرورت اعمال رویکردهای پایداری در طراحی معماری مراکز آموزش عالی استان مازندران)

دورنمایی از اتمام ذخایر فسیلی جهان در طی چند دهه آینده و همچنین موضوع جهانی شدن و به دنبال آن افزایش رقابت بین کشورهای جهان باعث شده است تا بهینه سازی مصرف انرژی، بعنوان یک سیاست استراتژیک از سوی اقتصادانان و دولتمردان کشورهای جهان مطرح گردد و با اختصاص بودجه هایی که صرف تحقیقات و پژوهش در زمینه جایگزین کردن سوخت های فسیلی و انرژی های نو می شود، هر ساله روش های جدیدی برای بهینه سازی انرژی در جهان مطرح می شود. این در حالی است که در کشور میلیون ها دانشجو و پرسنل آموزشی وجود دارد که هر روز خود را در ساختمان ه ایی می گذرانند که هیچکدام از این مراکز آموزشی هیچ تلاشی به منظور صرفه جویی در مصرف انرژی خود بکار نبسته اند و بگونه ای طراحی شده اند که قابل تأمل است. خلق فضاهایی نو در ساختمان دانشگاه ها با اعمال رویکرد های معماری پایدار به منظور صرفه جویی در مصرف انرژی از خصوصیات این تحقیق می باشد. این پژوهش از نوع توصیفی- تحلیل با هدف بررسی ضرورت اعمال رویکردهای پایداری در طراحی معماری مراکز آموزش عالی مازندران انجام گرفته است. جامعه آماری این تحقیق دانشجویان مراکز آموزش عالی مازندران بوده که از میان آنها 384 نمونه با روش تصادفی ساده مورد پرسشگری مستقیم قرار گرفته اند. پس از جمع آوری اطلاعا میدانی از طریق ابزار پرسشنامه با بکارگیری نرم افزار SPSS روابط بین متغیرهای تحقیق مورد آزمون قرار گرفته است. نتایج حاصل از T تک دامنه ای نشان داده که از دیدگاه جامعه آماری ضرورت اعمال رویکردهای پایداری در طراحی معماری مراکز آموزش عالی در مازندران با میانگین محاسباتی 4/93 از میانگین مورد انتظار 3/5 بطور معناداری بیشتر بوده که عواملی همچون (عدم استفاده از تکنولوژیهای نوین- بکار بردن مصالح نامناسب- نامناسب بودن جهت قرارگیری ساختمان- مدیریت ناکارآمد در مصرف انرژی- کیفیت نامناسب تأسیسات- نامناسب بودن حانمایی بازشوها- نامناسب بودن اندازه بازشوها نسبت به عملکرد فضا) بعنوان ضرورتهای تغییر در رویکرد طراحی مراکز آموزش عالی نقش تعیین کننده ای داشته است.