شناسایی ابعاد و مولفه های برندسازی شخصی کارمند با روش آمیخته (مطالعه موردی: صنعت بیمه ایران)

برندسازی شخصی کارمند به عنوان یک مفهوم کلیدی برای موفقیت شخصی و سازمانی لازم و ضروری است. بدین منظور این تحقیق به دنبال شناسایی ابعاد و مولفه­های برندسازی شخصی کارمند می­باشد. این پژوهش از نظر هدف از نوع مطالعات توسعه­ای-کاربردی به شمار می­رود که از نظر گردآوری داده­ها از نوع توصیفی و از نظر قطعیت داده­ها از نوع اکتشافی است. روش پژوهش آمیخته یا ترکیبی می­باشد. روش کیفی و کمی مورداستفاده به ترتیب تحلیل مضمون و پیمایش است. جامعه آماری در بخش کیفی متون مرتبط با موضوع تحقیق و در بخش کمی کارشناسان، سرپرستان، مشاورین، معاونین و مدیران فعال حوزه­های مختلف صنعت بیمه در شهر تهران بودند. ابعاد و مولفه های برندسازی شخصی کارمند از ۲۸ منبع استخراج گردید. نتیجه بررسی و تحلیل ادبیات، استخراج ۵۵ شاخص یا معرف، ۶ مولفه و ۲ بعد بود. بر همین اساس برندسازی شخصی کارمند دارای دو بعد فردی و بین­فردی بوده که بعد فردی شامل مولفه­های دانش، مهارت و توانایی، شخصیت و نگرش بوده و بعد بین­فردی مولفه­های هوش عاطفی، تصویرسازی ذهنی (تاثیرگذاری) و تعامل اجتماعی را دربرمی­گیرد. در بخش کمی روایی محتوایی پرسشنامه توسط ۳۰ نفر از خبرگان مورد تایید قرار گرفت. برای تحلیل داده­های حاصل از پرسشنامه تناسب­سنجی از مدل­سازی معادلات ساختاری و نرم­افزار Pls استفاده شد و نتایج آن نشان داد که الگوی ابعاد و مولفه­های برندسازی شخصی کارمند از برازش مطلوبی برخوردار است.

Keywords:

برندسازی شخصی , برندسازی شخصی کارمند , روش آمیخته