محمدرضا جلال احمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد سازه دانشگاه سیستان و بلوچستان
ناصر شابختی - استادیار دانشکده مهندسی دانشگاه سیستان و بلوچستان
محمدرضا قاسمی - دانشیار دانشکده مهندسی دانشگاه سیستان و بلوچستان

تحلیل، طراحی و بهینهساز سازهها مبتنی بر نظریهی قابلیت اعتماد موضوعی است که اخیرا به طور جدی مورد توجه قرار گرفته است. علت این توجه طبیعت تصادفی پارمترهای سازهای از قبیل خواص مصالح، بارهای خارجی، ابعاد هندسی و غیره می باشد. به کمک نظریهی قابلیت اعتمادمیتوان عدم قطعیت های ناشی از طبیعت آماری پارمترهای سازهای را به صورت روابط ریاضی درآورده و ملاحظات ایمنی و عملکرد را به طورکمی وارد روند طراحی نمود. استفاده از این نظریه طراحان را قادر میسازد تا تمهیدات احتمال اندیشانهی طراحی را جایگزین و یا مکمل قوانین یقین اندیشانهی آییننامهای نمایند. در بهینهیابی یقین اندیشانهی سازهها، ضوابط آییننامهای ضریب اطمینان کافی برای جلوگیری از هرگونه خرابی سازه فراهم مینمایند. اما در بهینهیابی احتمال اندیشانهی سازهها با پارامترهایی از قبیل بار و مقاومت به صورت متغیرهای تصادفی رفتار میشود. در این حالت احتمال خرابی به صورت تابع هدف یا بخشی از آن و یا به عنوان محدودیت مورد استفاده قرار میگیرد که بسته به نظر طراح فرمول بندیهای متعددی میتوان مطرحنمود. یکی از این فرمولبندیها، به صورت کمینه سازی وزن ، تحت محدودیت قابلیت اعتماد اعضای سازه بیان می شود. در این پژوهش، بهینهیابی و کمینهسازی وزن ، تحت محدودیت قابلیت اعتماد اعضای سازه انجام شده است. با توجه به طبیعت آماری پارامترهای سازه ای، بهینه سازی بر اساس نظریه قابلیت اعتماد میتواند روش مناسب در جهت بهینه سازی شاه تیر پل توأم با ایمنی و اطمینان، بدون اعمال ضرایب اطمینان باشد.

بهینه سازی، نظریه قابلیت اعتماد، شاهتیر پل