بهینه سازی مهاربندهای خارج از محور با استفاده از الگوریتم ژنتیک

اگر بتوان طول عضو مورب مهاربند خارج از مرکز (OCB) را به نحوی تعیین کرد که مهاربند قادر به تحمل حداکثر باز کمانش جانبی باشد؟ آنگاه خسارتهای وارده از زلزله های بزرگ کمتر شده و همزمان با تامین اقتصاد طرح ایمنی سازه نیز افزایش مییابد. با توجه به اینکه بادبند خارج از مرکز با نیم دروازه ای به تامین فضای کافی جهت بازشوها کمک میکند طراحی بهینه آن از اهمیت بالایی برخوردار است. این نوع سیستم مهاربندی بیشتر در مناطق لرزه ای استفاده میشود. در طراحی سیستم مهاربندی خارج از مرکز طراحان اغلب از آزمون و خطا برای قرار گرفتن نقطه اتصال عناصر مهاربند استفاده میکنند از این رو پیدا کردن بهترین نقطه اتصال به جهت صرف زمان زیاد مشکل ساز میشود. در این تحقیق به بهینه سازی مهاربند خارج از مرکز با استفاده از روش الگوریتم ژنتیک (GA) پرداخته می شود.

Keywords:

بهینه سازی مهاربند خارج از مرکز عضو مورب , الگوریتم ژنتیک