بسته بندی زیست تخریب پذیر ساخته شده از پروتئین

فیلم های پروتئینی به دلیل ویژگی های منحصر به فرد و قابلیت های تطبیق پذیری خود، توجه زیادی در زمینه توسعه مواد بسته بندی پایدار جلب کرده اند. این فیلم ها به خاطر ممانعت از نفوذپذیری گازها، ویژگی های مکانیکی خاص و قابلیت های اتصال بین مولکولی، نسبت به سایر پلیمرهای زیستی بیشتر مورد توجه قرار گرفته اند. در سال های اخیر، محققان به بررسی روش های جدیدی برای بهبود خواص فیلم سازی، افزایش استحکام مکانیکی و کاهش نفوذپذیری به گازها در فیلم های پروتئینی پرداخته اند. منابع پروتئینی مختلفی مانند ژلاتین، پروتئین آب پنیر، پروتئین سویا، زئین ذرت، گلوتن گندم و کازئین برای ساخت این فیلم ها مورد بررسی قرار گرفته اند. تکنیک هایی مانند ترکیب افزودنی ها، استفاده از عوامل اتصال دهنده عرضی و به کارگیری نانومواد، برای بهبود خواص این فیلم ها در حال اکتشاف هستند. همچنین، فیلم های کامپوزیتی بر پایه پروتئین با ترکیب پروتئین ها با دیگر پلیمرهای زیستی یا مواد مصنوعی به منظور دستیابی به عملکرد بهبود یافته تولید شده اند. پیشرفت ها در فناوری های تولید مانند قالب ریزی فیلم، اکستروژن و الکتروریسی، کنترل دقیق ضخامت، مورفولوژی و ویژگی های ساختاری فیلم های پروتئینی را امکان پذیر کرده است. این فیلم ها نه تنها ویژگی های نفوذپذیری بسیار خوبی دارند، بلکه زیست تخریب پذیری و تجدیدپذیری نیز از دیگر مزایای آن هاست که با افزایش تقاضا برای تولید بسته بندی های سازگار با محیط زیست هم راستا است. بهبود و تهیه فیلم های پروتئینی دارای پتانسیل قابل توجهی برای متحول کردن صنعت بسته بندی و کمک به ساخت دنیایی سبزتر و محیط زیست دوستانه تر می باشد. این مقاله به بررسی تحقیقات و پیشرفت های کنونی در این حوزه می پردازد و منابع مختلف پروتئین، تکنیک های اصلاح فیلم، روش های تولید، چالش ها و چشم اندازهای آینده را مورد بررسی قرار می دهد.

Keywords:

بسته بندی مواد غذایی , پروتئین , تجزیه پذیر , خواص فیزیکوشیمیایی , نانوتکنولوژی