پیش بینی خودکارآمدی تحصیلی براساس انعطاف پذیری خانواده و سبک های تربیتی خانواده در دانش آموزان مقطع ابتدایی منطقه ۴ شهر تهران

هدف این مطالعه پیش بینی خودکارآمدی تحصیلی براساس انعطاف پذیری خانواده و سبک های تربیتی خانواده در دانش آموزان مقطع ابتدایی منطقه ۴ شهر تهران بود. روش این مطالعه از نوع توصیفی - تحلیلی می باشد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان ابتدایی منطقه ۴ تهران که در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ در مدارس دولتی به تحصیل اشتغال بودند، تشکیل دادند. روش نمونه گیری این پژوهش به صورت خوشه ای بود. بدین صورت که پس بعد از فراخوان توسط پژوهشگر در هر مدرسه دانش آموزانی که تمایل به شرکت در این پژوهش را داشتند، انتخاب و پرسشنامه های عملکرد تحصیلی و مهارت های کلامی توزیع گردید. حجم نمونه با توجه فرمول کوکران و با در نظر گرفتن پدیده افت آزمودنی ها حداقل ۲۰۰ نفر گرفته شد. برای روش تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی و رگرسیون چند متغیره برای آزمون فرضیه ها در نرم افزار SPSS نسخه ۲۷ استفاده گردید. بررسی ضرایب رگرسیون نیز نشان داد که از بین مولفه های فرزندپروی ، مولفه محبت (۰۱/۰ p<،۳۰۳/۰(β= به صورت مثبت ، مولفه کنترل (۰۱/۰ p<،۲۶۳/۰(β=- به صورت منفی و متغیر انعطاف پذیری (۰۱/۰ p<،۳۰۱/۰(β= به صورت مثبت در سطح معناداری ۰۱/۰ خودکارآمدی را پیش بینی می کند. بدین ترتیب در آزمون فرضیه دوم چنین نتیجه گیری شد که از بین مولفه های فرزندپروری مولفه محبت به صورت مثبت و مولفه کنترل به صورت منفی خودکارآمدی را در دانش آموزان پیش بینی می کنند.

Keywords:

خودکارآمدی تحصیلی , انعطاف پذیری خانواده و سبک های تربیتی خانواده.