بررسی تاثیر جو عاطفی ، کیفیت و رفتار زندگی بر روی امید به زندگی در کودکان مبتلا به اوتیسم در شهرستان پیرانشهر

بررسی روابط والدین با فرزندان هموارهیکی از بحث های مهم روانشناسی بوده است که یکی از مهمترین مباحث در این حوزه، بررسی روابط والدین و خانواده با کودکان کم توان ذهنی و فیزیکی می باشد، که کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم از این گروه کودکان هستند. بنابراین در این پژوهش به صورت مطالعه ی توصیفی تحلیلی به بررسی تاثیر رفتار، کیفیت زندگی و جو عاطفی خانواده بر روی امید به زندگی در کودکان با اختلال طیف اوتیسم پرداخته شد. در این پژوهش ، از پرسشنامه های سنجش خانواده (FAD)، پرسشنامه امیدواری کودکان اسنایدر و همکاران (۲۰۰۰)،پرسشنامه جو عاطفی خانوده هیل برن ( ۱۹۶۴) و پرسشنامه کیفیت زندگی کودکان ۸ تا ۱۲ ساله (PedsQL) استفاده شده است . جامعه آماری در این پژوهش شامل ۱۵۰ نفر از والدین کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم و ۱۵۰ نفر از کودکان اوتیسم در شهرستان پیرانشهر بوده است . که به صورت نمونه گیری هدفمنمد، انتخاب شده اند. نتایج بررسی های این پژوهش نشان داده است که بین جو عاطفی خانواده ( ۱۳۴.۰)، رفتار خانوادگی (۲۴۱.۰) و کیفیت زندگی (۲۸۷.۰) با امید به زندگی در کودکان اوتیسم ، رابطه مثبت و معناداری وجود داشته است .

Keywords:

کیفیت زندگی , جو عاطفی , رفتار خانواده , امید به زندگی , اوتیسم