تاثیر هشت هفته تمرینات پلایومتریک بر برخی از شاخص های آمادگی جسمانی مهارتی دانشجویان پسر غیرورزشکار

هدف از تحقیق حاضر تاثیر هشت هفته تمرینات پلایومتریک بر برخی از شاخص های آمادگی جسمانی مهارتی دانشجویان پسر غیرورزشکار بود. ۳۰ آزمودنی ۱۸ تا ۲۲ ساله از میان دانشجویان پسر غیر ورزشکار دانشگاه صنعتی خاتم الانبیاء(ص) شهر بهبهان، بطور تصادفی انتخاب و در ۲ گروه ۱۵ نفری تمرین پلایومتریک و کنترل قرار گرفتند. برنامه تمرین پلایومتریک شامل اجرای حرکات پرش عمقی ، پرش اسکوات، پرش زیگزاگ، پرش پا جمع و پرش جعبه به جعبه و هر حرکت از ۳ نوبت و ۶ تکرار در هر نوبت در هفته اول شروع شد و تا ۴ نوبت و ۸ تکرار در هر نوبت در هفته های هفتم و هشتم و با استراحت ۳۰ ثانیه بین هر ست ، سه روز در هفته ، روزی ۵۵ دقیقه و به مدت ۸ هفته به پایان رسید. متغیرهای توان پرش عمودی ، چابکی و سرعت حرکت ، بلافاصله پیش و پس از برنامه تمرینات اندازهگیری شدند. برای تجزیه و تحلیل دادهها از آزمونهای -tوابسته (وابسته ) استفاده شد.یافته ها نشان داد تمرینات پلایومتریک بر توان پرش عمودی ، چابکی و سرعت دانشجویان پسر غیرورزشکار تاثیر معنی داری دارد ( ۰۰۱/۰ .≥p در کل نتایج تحقیق حاضر نشان داد که تمرین پلایومتریک منجر به تغییر معنی داری در آزمون توان (پرش عمودی )، چابکی (آزمون ایلی نویز) و سرعت حرکت (آزمون دو ۴۵ متر) می شود. تمرین پلایومتریک تاثیر بسزایی بر کاهش مدت زمان چابکی و بعد از آن داشته است . پیشنهاد می شود که مربیان و ورزشکاران در راستای افزایش فاکتورهای آمادگی جسمانی با رعایت موارد ایمنی از تمرینات پلایومتریک برای افزایش شاخص های آمادگی جسمانی مهارتی استفاده نمایند .

Keywords:

تمرین پلایومتریک , شاخص های آمادگی جسمانی مهارتی , غیرورزشکار